Ontkenning

8 oktober 2020 om 14.39
540 x gelezen

Beste Matthijs, 

Mijn schoonmoeder heeft 2x borstkanker gehad en heeft nu voor de derde keer borstkanker. Dit begon met een klein plekje en dit is gegroeid naar een gebied van 15x20 met onculogische ulcera. Pas nu, deze week, hebben we dit gehoord. Omdat de wonden gingen bloeden. Tot deze tijd heeft ze het verborgen gehouden, ook voor haar man. Ze heeft het verbonden met maandverband al die tijd en ging douchen met de deur dicht. 

Ik probeer me in te denken hoe dit is gegaan.. heeft ze het niet gezien voor wat het is? Ze wil geen polonaise aan haar lijf, maar nu dan dit? Weet jij hoe dit werkt bij patiënten? De ontkenning (zelfs nu nog)? Ik hoop dat je mij wat inzicht zult geven, zij is geen prater, zodat ik het een beetje kan begrijpen.

Dank en groet,

Maartje

Antwoord

Beste Maartje,

Wat een lastige situatie, ik kan me goed voorstellen dat het moeilijk is om dit te begrijpen. En dat het wellicht ook gevoelens van onmacht bij jou en de rest van de familie oproept.

Je schrijft dat dit de derde keer is voor je schoonmoeder dat borstkanker wordt geconstateerd. Dat alleen al is natuurlijk nogal wat: de diagnose, de behandeling, en de hersteltijd daarna inclusief angst voor de terugkeer. Er zijn een hoop gevolgen van kanker, en hier op Kanker.nl is daar veel goede informatie over terug te vinden: https://www.kanker.nl/gevolgen-van-kanker 

Geen polonaise aan haar lijf heeft ze verder gezegd schrijf je. Achter deze uitspraak kan een hoop pijn en angst zitten. Het hele traject rond kanker roept bij veel mensen bij veel stappen al een hoop angst op, maar voor een grote groep zijn een hoop onderdelen van de behandeling ook echt traumatisch. Een traumatische gebeurtenis (of meerdere), waar mensen langere tijd last van hebben. Inclusief alles wat bij trauma's voorkomt, zoals angst, flashbacks en herbelevingen bijvoorbeeld. 

Ontkennen van de situatie (het terugkeren van de kanker bij je schoonmoeder) kan dan een soort (korte termijn) overlevingsstrategie zijn. Andere manieren van verwerken zijn bijvoorbeeld boosheid, terugtrekken, somberheid en depressie, afleiding zoeken in bijvoorbeeld werk of hobby's, er veel over praten, of bijvoorbeeld heel erg actief op zoek gaan naar informatie. 

Het is in ieder geval belangrijk dat je schoonmoeder dit ook met de behandelend arts bespreekt. Wellicht kan het gesprek dat daar hopelijk ontstaat al helpen. Dat is ook belangrijk voor een goed verloop van de behandeling die nu in wordt gezet. De behandelend arts kan eventueel ook doorverwijzen naar specialistische hulp. In Nederland zijn verschillende zorginstellingen die gericht zijn op het bieden van psychologische zorg aan van mensen met kanker. Op deze pagina vind je een overzicht van deze instellingen: https://www.kanker.nl/hulp-en-ondersteuning/vind-hulp/zorgaanbod/28

Deze instellingen zijn in veel opzichten heel erg verschillend van ziekenhuizen. Uiteraard in het type zorg dat ze geven, maar ook in iets heel praktisch als het gebouw en de omgeving. Veel mensen ervaren dit als een belangrijk pluspunt van dit soort instellingen: het is een rustige plek om de nare situatie te verwerken, erover te reflecteren, en vooral ermee om te leren gaan. Onder begeleiding van een professional. 

Hoe dan ook heel veel sterkte toegewenst voor jou, de rest van je familie, en je schoonmoeder.

Hartelijke groet,

Matthijs de Wit

Laatst bewerkt: 21/11/2022 - 10:46