'Ik voelde me langzaam rustiger worden'
Karin kreeg de diagnose acute leukemie. Ze moest nog dezelfde dag het ziekenhuis in. Een sessie met een beeldend therapeut hielp haar om de eerste schok te verwerken.
Tekst: redactie kanker.nl, januari 2021
Karin: ”In 2019 kreeg ik de diagnose acute leukemie. Ik moest nog diezelfde dag aan de chemo. Ik kon het amper bevatten en was paniekerig, huilerig en gespannen.
De verpleegkundige zag hoe ik me voelde en regelde dat er iemand langs kwam voor begeleiding: een beeldend therapeut. Ze ging naast mijn bed zitten en vroeg hoe het met me ging. Ik kon het niet vertellen, kwam amper uit mijn woorden. Ze had papier en pastelkrijt bij zich en stelde voor om een tekening te maken. “Pak maar een kleur die jou op dit moment het meeste aanspreekt”, zei ze.
Ik koos een zwart krijtje en pakte het tekenblok dat op mijn bed lag. “Je handen weten het wel”, zei de therapeut. “Denken hoeft niet, je hoofd heeft het al druk genoeg.” Ik begon en als vanzelf ontstond er een beeld. Terwijl ik zo bezig was, voelde ik me langzaam rustiger worden. Ook mijn ademhaling werd weer normaal.
De therapeut zat op een stoel naast mij bed. Ze tekende ook, en af en toe zeiden we iets tegen elkaar.
Toen ik uitgetekend was, hebben we samen naar mijn tekening gekeken. Naar de kleuren die ik had gebruikt, de vormen en de beweging. Veel van mijn emoties waren terug te vinden op papier: angst, ontzetting, verdriet. De therapeut had ook een tekening gemaakt, met heel andere kleuren en vormen. Ze had verbeeld hoe ik me zou willen voelen: rustig, positief en sterk.
Beide tekeningen kregen een plekje boven mijn ziekenhuisbed. Het hielp om ernaar te kijken en er met anderen over te praten. Mijn eigen tekening was een weerslag van mijn gevoelens. De tekening van de therapeut gaf me kracht.
Inmiddels ben ik 2 jaar verder. De behandeling is achter de rug. Ik ben er goed doorheen gekomen. Het was zwaar, maar ik bleek mentaal sterker te zijn dan ik had gedacht. De tekeningen heb ik nog steeds.”
Karin is een fictieve naam.