Bronchoscopie en sedatie (roesje)

Hallo Bert, is dat hetzelfde als een EBUS onderzoek? Zo ja, ik heb daarbij wel een roesje gekregen in Maastricht. En dat was erg fijn omdat ik er zo niets van mee heb gekregen.

Hopelijk kun je hieriets mee?

Groet,
Caroline59

Ik heb een bronchoscopie gehad zonder roesje ,ik hou niet van roesjes,het is een beetje onaangenaam,
maar als je je kunt ontspannen(ik kan dat alleen met mijn ogen dicht helaas) dan vind ik dat het meevalt,ik had een week later een maagslang,en ik die ik ook zonder roesje,maar die was veel dikker en daar moest ik echt steeds van kokhalzen,.....kortom ligt aan jezelf wat je miet doen,ben je iemand die niet vlug in paniek raakt(je kunt benauwd worden) dan zonder roesje ,maar als je al wat bang bent etc ....gewoon een roesje doen...

Hallo Bert,
Ik sluit me aan bij wat Karin zegt. De verdoving van de keel kan alleen als je wakker bent. Dit betekent dat je het eerste deel in ieder geval bewust meemaakt. Daarna is het inderdaad van belang of je je goed kunt ontspannen. Ik kon dat zo goed dat de arts lang door is gegaan om te kijken of ze bepaalde lymfe klieren kon aanprikken. Doordat het zo lang heeft geduurd zei ik na afloop " de volgende keer wil ik een roesje". Nu het onderzoek alweer wat langer achter de rug is denk ik dat ik de volgende keer toch geen roesje neem. Dan ben je na het onderzoek klaar en kun je gewoon naar huis toe.
Groet Marianne

Het bronchoscopie onderzoek heb ik zonder roes gedaan en het is mij achteraf behoorlijk meegevallen.
Net wat al eerder werd vermeld, je moet je paniek kunnen beheersen en rustig blijven doorademen.
Kort daarna, kreeg ik een onderzoek via de slokdarm, waar men een paar klieren wilde aanprikken, waar eventueel uitzaaiingen zouden kunnen zitten. Bij dat onderzoek kreeg ik wel een roes en heb dus van het onderzoek weinig gemerkt. De voorbereidingen waren wat chaotisch en enkele onderdelen uiterst onaangenaam, reden voor mij, om zeer zorgvuldig te overwegen, wel of geen roes.
Een uitgebreid verslag is te vinden op mijn blog "Diagnose longkanker en dan?", waar ik min of meer een "dagboek" bij houd van e.e.a. rondom mijn longkanker.

Beste Bert,
Heb tijdens mijn nu 2 jaar longkanker ervaring zowel een bronchoscopie, alsook een gastroscopie gehad.
De bronchoscopie begon met plaatselijke verdoving, maar daar ik van het laatste deel van dit onderzoek niets meer merkte en uit een verdoving wakker werd, heb ik dus blijkbaar aanvullend een roesje gehad, vond deze behandeling niet echt een probleem.
Het kijkonderzoek door de slokdarm vind ik veel minder prettig, heb dit tweemaal meegemaakt, wilde bij de tweede maal gezien de slechte ervaring met het eerste onderzoek nu wel een roes maar dat kon niet volgens de arts, of ik moest daarvoor een andere keer terugkomen, heb dus toen maar weer afgezien zonder roes.
Mijn probleem was vooral de slik en kots neigingen bij dit slokdarm onderzoek.
Groet Hans

Ik vindt het woord "vervelend" bij een bronchoscopie de understatement van het jaar. Ik heb zelf 2 maal een bronchoscopie zonder roesje moeten ondergaan, bij de derde heb ik er op gestaan een roesje te krijgen. Het was voor mij de allerergste ervaring van alles wat ik intussen heb meegemaakt, waaronder een operatie (lobectomie) en een longpuctie die falikant fout ging, ik kreeg een klaplong en een bloeding. Maar niets is zo traumatisch voor mij geweest als de bronchoscopie.

Beste Bert

Ik heb lang geleden 2 keer een bronchoscopie gehad, 1 keer mert alleen verdovingsspray in mijn keel, de 2de keer met een roesje, maar dat had nauwelijks effect.

Toen ik in augustus 2015 in de onderzoeksfase zat (verdenking van longkanker, blijkt ook zo te zijn) heb ik gezegd dat ik alleen onder algehele narcose een bronchoscopie zou laten doen.
De eerste reactie was: dat doen we niet.
Argumenten: het kost meer tijd, een algehele narcose brengt meer risico met zich mee.
Ditl aatste kon ik meteen ontkrachten, heb in het verleden o.a. een galblaas verwijdering, ooglid correctie en knobbeltje uit borst verwijdering gehad; ondanks roken vóór de operatie nooit misselijk geweest, meteen klaarwakker en helder, geen naweeën enz. Mocht altijd eerder naar huis dan gepland.

Waarop ik reageerde: dan laat ik het in België doen en laat hen daarna hun bevindingen naar u doorsturen.
Lukt dat niet, dan gaat het niet door.

Nadat hij door had dat hij mij niet onder druk kon zetten of bang kon maken, kwam de longarts met een tussen-oplossing: Propofol.
Een middel waarbij je helemaal weg bent maar wel zelf ademt.
Voorwaarde is wel dat er een anasthesist bij aanwezig is om, in het geval je te diep slaapt, alsnog te kunnen beademen.

Hij gaf me de garantie dat ik van het hele onderzoek niets zou merken en dat bleek inderdaad het geval.
Na afloop moest ik eigenlijk een paar uur blijven maar omdat ik - net als eerder - super fit en helder uit de narcose kwam en gewoon kon lopen, praten, zingen (!), eten en drinken, mocht ik veel eerder naar huis.

Kortom: zelf de regie houden, je niet bang laten maken en zelf bepalen waar je grenzen liggen. Het is tenslotte JOUW lijf en jouw leven.