Daten met kanker

Oeh, dat is niet misselijk wat je daar even voor me poneert. Ik begrijp dat je niet alleen wil sterven en dat je heel graag een partner hebt waarmee je kan delen. maar zet die persoon, niet in een hokje; het hoeft niet ook iemand met kanker te zijn.  De ander mag ook zelf wel kiezen wat ie wil en denkt aan te kunnen. Elke mens in welke fase ook heeft rijkdom te bieden als het oprecht is ! Sla niemand over met gedachten over wat eerlijk is, of wat kan of niet kan; leef! 

En ik, zal voor je duimen en deze raad ook meenemen, ook ik heb het grootste deel van mijn leven wel achter de rug. EEn groooote groet! Anne

Wat dapper van je, Kimmi!

Ook ik denk dat je best naar een gewone website kunt gaan, want je bent meer dan je kanker. Wel zou ik denk ik meteen aangeven dat je iets medisch hebt. Zonder in details te treden. Dan schift je de kandidaten die niet tegen ziekte kunnen er meteen uit. En bedenk: een nieuwe partner kan ook iets krijgen.

Laat je niet afschrikken door 'rare' reacties. Ik heb veel gedated toen ik nog jong en gezond was, maar vreemde types kom je dan ook tegen. Gewoon negeren, en je richten op de mensen die je wél aanstaan.

Veel geluk met je zoektocht!

Hester.

Ik voel met je mee,  zit in dezelfde situatie!  Had me net voorzichtig aangemeld op datesite maar na diagnose ( palliatief) me teruggetrokken. ( wel wat blijven rondkijken). Tips en ervaringen lees ik ook graag. 

Ik ben niet ongeneeslijk ziek, maar heb wel gedate net nadat m’n borst was geamputeerd. Ik verveelde me tijdens de 4 dagen die ik extra in het ziekenhuis moest blijven en heb toen Bumble geïnstalleerd. Na 4 dagen een match, 2 weken erna elkaar live ontmoet en inmiddels samen bijna 2 jaar verder. Het was en is nog steeds op momenten lastig. Kanker zit altijd in de weg, ook als je genezen bent. Ik voelde me destijds amper vrouw en heel onaantrekkelijk, met m’n mini haartjes en missende borst. En destijds was ook nog niet duidelijk hoe de nabije toekomst eruitzag. Maar ik was en ben meer dan kanker. Ik heb mezelf destijds gewoon met sjaaltje om op m’n profiel gezet. Weet iedereen maar meteen wat de status is. Het heeft wellicht mannen ‘afgeschrikt’, maar er is in ieder geval 1 man geweest die voorbij de kanker kon en wilde kijken. Dus ik denk dat mijn advies zou zijn om gewoon maling te hebben aan de wereld, zeker als je weet dat je tijd beperkt is. Het gaat erom wie jij bent. En dat je iemand treft die zin heeft het leven (hoe kort of lang ook) met jou te leven. Ook als je hier niet nog 40 jaar rondloopt, kun je een toevoeging zijn aan andermans leven.

Ik zit als man in dezelfde situatie.

Mss moeten we eens met zn allen afspreken en wie weet wat daar weer uitkomt

Je hebt gelijk..... Ik begrijp je probleem, het is om moedeloos van te worden. Ik weet niet of je vrienden hebt, waarmee nog gingen kan doen? Probeer eerst de liefde in jezelf en het omgaan met je vrienden je waarderen. Een partner komt daarna wel. Ik weet makkelijk gezegd door alle mensen, maar een start waarbij jezelf het initiatief kan nemen. Het wordt namelijk allemaal tegen mij gezegd, maar ik merk er niets van. Het is in ieder geval wel een start.

Heel veel sterkte

Er is een website om te daten voor mensen met een beperking of ziekte ‘Capido’. Misschien is dat iets voor je?

Zettem op

Hoi Kimmy,  ik heb met hetzelfde gevoel gezeten als wat je omschrijft. Ik had veel angst, woe wil er nou iemand die ziek is? In dec 2022, trok mijn toenmalige partner de stekker eruit, dag voordat ik een heftig onderzoek kreeg, en al wist dat het niet goed was. (2e keer diagnose borstkanker,  maar nu uitgezaaid). Ik voelde me in de steek gelaten en mistte een partner om me heen. Uiteindelijk ben ik in juli 2023 op een datingsite gegaan, omdat mijn kinderen en vriendinnen zeiden, jij verdiend toch ook nog gewoon liefde en geluk. Dus ik verveelde me en heb me aangemeld, 1 foto, verder geen info, niks betaald, ik zou het wel zien. 2 mannen mee gekletst, maar ik wilde open en eerlijk zijn en daarop haakte ze af.  Dus ik wilde me afmelden, totdat er ineens iemand reageerde en bam, dat was zo raar, dag erna gebeld en mijn verhaal gedaan. Pas een maand later durfde ik mijn gevoel te volgen en durfde ik een relatie aan te gaan. En ineens....een hoop ellende, 1,5 jr. mee samen geweest. Hij was in het begin zo lief en begripvol, maar hij had andere plannen met me. Ik ben door hem gemanipuleerd,  in een verhaal terecht gekomen waar  hij me in liet geloven, ik raakte mezelf kwijt. Na 1,5 jr is hij afgelopen november door de politie opgepakt, wegens oplichting, psychische mishandeling en misbruik. Toen werd voor mij veel duidelijk en kwam ik opnieuw in een hel terecht. Alles bleek gelogen, mij alles, maar dan ook alles afgenomen, financiee  kaalgeplukt, mijn ouders ook, familie uit elkaar, werk kwijt, vriendinnen enz. Ik heb al die tijd vast gezeten. Er loopt nu een grote rechtzaak en hij gaat nog straf krijgen, al half jaar voorarrest gehad (wat niet zomaar gebeurd bij oplichting). Hij heeft zich voorgedaan als een ander persoon, al op de datingsite!! Hij was bewust op zoek naar een nieuw slachtoffer en ik was voor hem een makkelijke prooi. 

Voor mij, never nooit geen man meer! En helemaal geen datingsite. Ik ben nu gelukkig met de meiden en andere mensen om me heen die weer terug zijn in mijn leven. Al kan ik niet veel en kom ik nog maar net, soms bijna niet, rond financieel. Nu kies ik voor andere dingen, en het zijn de kleine dingen die het doen.

Dit is mijn verhaal, ik begrijp je volledig, maar kijk uit op datingsites. 

Hoi . Ik heb ook gedate met kanker. Ik heb darmkanker. Ik heb een hele lieve man ontmoet. Hem meteen verteld dat ik kanker had. Ik had toen de diagnose 2 tot 4 jaar. Dit heb ik hem ook verteld. Hij zei, de tijd die we dan samen hebben kunnen we nog genieten. 

Nu heb ik na twee operaties iets meer tijd. Hoelang weet ik niet. 

Ga van het positieve uit. 

Het was een normale daringssite. 

Gewoon eerlijk zijn. Als het een.lieve man is begrijpt hij dit wel. 

Heel veel sterkte en succes met de zoektocht 

Lieve groet Marieke

Ja en dan denk je dat je de enige bent en dat is niet zo er zijn nog veel meer mensen met kanker die hier last van hebben maar laat ik beginnen wat dapper ik het vind van jouw om hierover te beginnen,ik heb er ook last van maar bij mij is het een stuk lastiger denk ik.mijn vrouw zit in een verpleegtehuis en we hebben ongeveer 15 jaar geen genegenheid meer.maar ik ga ook niet op zoek want ben tenslotte nog steeds met haar getrouwd en dat zal zo blijven,maar genegenheid dat is iets wat ik enorm mis en kan er eigenlijk met niemand echt over praten.Ik wens jouw heel veel sterkte met jouw zoektocht en ik denk dat het wel gaat lukken.blijf vooral positief hoe moeilijk het ook is dat is de enige manier om verder te komen.Komop je kan het.liefs Alyatun

Lieve Kimmie,,

Wat zul jij je eenzaam voelen...het is ook heel oneerlijk als je zo jong kanker krijgt zonder genezingskans. Ik hoop dat je wel vrienden hebt en uit gaat, dan kun je mensen ontmoeten.  Misschien is https://singlemeetsingle.nl/

Iets voor jou. Leef alsof het je laatste dag is. Makkelijker gezegd dan gedaan. Heel veel sterkte lieve meid, ik hoop dat je een lieve jongen tegenkomt

Rita❤️

Het beste is iemand in het "wild" tegenkomen. Jezelf op een datingsite blootgeven, terwijl je al zo kwetsbaar bent is gevaarlijk. Zou een gespreksgroep voor mensen die een relatie zoeken wat zijn? 

Hoi Kimmi, Ik las toevallig jouw verhaal en voel (letterlijk) met je mee! 10 jaar geleden kreeg ik voor de tweede keer eierstokkanker(stadium 4) dus ook eigenlijk uitzichtloos..Het stomme was dat ik niet echt besefte (of wilde weten)dat ik nooit meer beter kon worden..En soms is dat wel beter ook..mijn knipperlicht relatie eindigde definitief toen ik ziek werd...Ik ben vrij snel na mijn behandelingen op relatieplanet gegaan,gewoon direct eerlijk geweest over mijn ziekte verleden.Ik dacht in de eerste instantie,ik ga erop gewoon om beetje te kletsen,was ook eenzaam en alleen..lang verhaal kort,ik ben vorig jaar Augustus getrouwd met Ton(10 jaar geleden via relatieplanet leren kennen;-) vlak na mijn trouwen werd ik voor de derde  keer ziek,afgelopen januari de laatste chemo gehad en nu weer stabiel..voor hoelang? dat weet ik niet..volgens de statistieken had ik er al heeeeel lang niet meer moeten zijn.Toch ben ik er nog steeds.

Wat ik wil zeggen is..laat de kanker jouw leven niet bepalen! Geef jezelf niet op! Ga op datingsites,wees eerlijk over jouw situatie,sta open voor leuke gesprekken en/of ontmoetingen,maar kijk wel uit voor oplichters of mensen die misbruik maken van jouw kwetsbaarheid! Want heel erg slechte mensen lopen er rond wat ik las in een eerder verhaal van iemand die reageerde op jouw verhaal..vreselijk! Maar bedenk  dat er ook superleuke mannen bestaan die in dezelfde situatie zitten als jij!

Wellicht een heel goed idee voor deze site,(kanker.nl) bedenk ik mijzelf nu ik dit schrijf..Om een extra (dating)rubriek toe te voegen voor single mensen met kanker die open staan en op zoek zijn naar een fijne relatie/maatje etc..

heel veel liefs gewenst van Yvonne❤

Hoi allemaal

Bedankt voor jullie talrijke reacties. 
Het heeft spijtig genoeg niet mogen zijn. iK ben te snel afgetakeld en ik voelde op een bepaald moment dat ik er niet klaar voor was. 
Ik ben nu ook palliatief en mijn euthanasie gaat waarschijnlijk ergens tussen midden september en begin oktober plaatsvinden. 
Geen tijd meer om iemand nog te zoeken/vinden, en niet meer de nood eraan. Het is in mijn ogen ook te cru.

Veel liefs
Kimmi

Lieve Kimmi, 

Wat te zeggen,…
ik wens je liefde toe van wie om je heen staan, dat je in jezelf wat berusting vind, Liefde en Licht die je vanuit je essentie ( je “zijn”) bij je mag blijven houden. 
Omarm de mooie momenten voor zover kan.  Groet Vlora


 

Zo herkenbaar dit.. ook ik zit in deze situatie. Lijkt me heel fijn als er een arm om je heen geslagen wordt bij weer een slechte uitslag of bij een goede uitslag  iets leuks doen.  Ik ben ook vd ene op de andere dag palliatief  sinds feb. Ik hoop dat er iemand is voor je. 

Lieve Kimmi,

Ik wens jou alle goeds en veel sterkte voor de komende periode. Een relatie is ook niet zaligmakend he? En maakt het afscheid vaak juist moeilijker. Ik heb al decennia lang door omstandigheden geen relatie meer. Ben nu 67 bijna. Soms gaat het zo in het leven.

Maar ik heb wel wel vrienden en vriendinnen, familie, buren, kennissen om mij heen.  Genoeg mensen dus,  die betrokken zijn. En mij steun en hulp geven. Hopelijk heb jij ook ' closed friends' om jou heen. Die dat laatste stukje met je mee lopen. 

Mijn diagnose was een jaar geleden. Al die reacties waren juist onverwacht en hartverwarmend. Sommige mensen ken ik dan ook decennia lang al. 

Misschien voel je die steun nu toch op deze site. Zodat het gevoel er alleen voor te staan. Wat minder is. Dat wens ik jou toe. Zoek steun. Desnoods bij vrijwilligers van de palliatieve zorg. Ook die zijn er. Veel liefde en wijsheid toegewenst. Liefs, violiste

Beste Kimmi , ik beleefde het precies omgekeerd . $ jaar kende wij elkaar zomaar via een feest .Ik 5 jaar jonger zij 80 , leerde elkaar echt kennen , wat ze niet kende langer weg met een kampertje.  We waren aan elkaar verslingerd . Toen , , na een korte poos van ongemak . ging ze naar het ziekenhuis , Darmkanker . spoed afspraak om binnen een week levensbeëindiging .
zij had helemaal niets geregeld , voelde zich goed . Haar hand vastgehouden op haar bed , de arts aan de andere kant . Ik voelde haar sterven . Ik koester een boek van haar dat zij gaf , met een innige bedankje dat ik haar leven , compleet gemaakt had . en had laten weten dat ze er toe deed . 
Ik ben nu alweer 4 jaar alleen , , heb een hondje gekocht . en ben niet meer met mijn kamper weggeweest . Pas nu begint het weer een beetje te dagen . naar een vriendelijke vriendin .
Groet