5 Februari 2023. De strapatsen van een menneke
Strapatsen betekenen: 1) Afmattende inspanningen 2) Bokkensprongen 3) Buitensporigheden 4) Kuren 5) Ongemakken. Een woord dat me te binnen schoot en op dit moment een vlag is die mijn lading, mits in positieve betekenis gebruikt, wel dekt. Het eerlijke met humor duiden van strapatsen, mijn strapatsen helpt mij om de soms aanwezige grauwsluier van het leven weg te blazen. Kanker kun je niet weerstaan, wel doorstaan.
Mijn favoriete uren op de dag variëren tussen 8 en 9 uur in de ochtend waarin rust de boventoon voert en de namiddag en vroege avond als groot en klein zich op geheel eigen wijze laat kennen. Meestal hou ik , voordat ik op sta een voorbeschouwing van de komende dag. Even de thermometer er in, hebben we dingen gepland, moeten er klussen gedaan worden en meer van die dingen. Afhankelijk van mijn conditie verwachtingsvol naar wat de dag zou kunnen brengen. Poedelen, scheren, aankleden, hond kroelen, verwarming hoger zetten, koffie zetten, krant uit de brievenbus halen, PC aanzetten met muziek, stille tijd, ontbijtkoek voor Lief smeren, eten voor Zorba klaar zetten, koffie inschenken als Lief terug is na haar ochtendwandeling met Zorba, vaatwasser uitruimen, ontbijten, gebit reinigen, mail checken, krant lezen. Alles in een min of meer vaste volgorde want door de chemo willen zaken wel eens in het vergeethoekje geraken.
Het leven lijkt in eerste instantie minder groots en meeslepend door de belemmeringen die kanker met zich mee brengt. Maar toen ik na verloop van tijd opnieuw heb leren kijken zit het grootse en meeslepende meer in de kleine dingen die vroeger vaak werden verdrongen door de waan van de dag. Deze brabbel duidt eigenlijk nog geen strapatsen, 't is meer een inkijkje. Strapatsen komen nog, beloofd!
7 reacties
Misschien niet groots en meeslepend , maar leven met kanker is toch altijd een belevenis .
Een heus ritme! Lijkt haast werken. Ik ben dat kwijt, dat ritme. Behalve dan dat ik opsta en ga douchen en aankleden. Hoe laat dat gebeurt, daar begint de onritme al. Als ik vroeg op pad moet, dan is dat rond een uur of negen en als ik geen plannen heb, kan dat zomaar tegen de middag zijn.
Ik wil wel een ritme, maar niet als het pestpokkeweer is en het bed nog zo lekker ligt en mevrouw Zweef ook nog geen aanstalten maakt.
Ik benijd ze, mensen die een ritme hebben. De wekker zetten? Ja, en dan? Het bed is zo lekker.
Moet niks hebben van een vast ritme.
Opstaan wanneer je wil en dan wat lummelen . Als je zin hebt om iets te doen , dan doe je iets , en anders doe je niks .
Das toch het summum van luxe .
Die keren dat ie echt iets MOET doen , omdat er anders iets in de soep loopt , is Mr Willy altijd ongelukkig
Alleen doodjammer dat Mevr Willy daar anders over denkt .
Een middenweg dan. Als ik de hele dag verlummel, dan stoort het mij dat er niks zinnigs uit mijn handen is gekomen. Een dag voorbij. Jij maakt nog boekjes, ik tokkel een beetje op de tablet of telefoon, doe een geestdodend spelletje. Zonde van de tijd die ons rest.
Lummelen , een hele dag verprutsen , dat geeft stress.
Maar werken , krampachtig proberen je tijd nuttig door te brengen omdat je weet dat de klok tikt , ja , dat geeft ook stress.
Zoals je zegt , er is wel een gulden middenweg .
Maar zonder die kkk zou het toch heel wat makkelijker zijn .
Feit is dus wel dat dat boekje iets is dat ik echt graag doe ,geeft immens veel voldoening .
Maar dan zijn er andere werken, die , in het kader van een naderende dood ( oei das wel héél cru gezegd ) dringender nodig zijn .
Dus , ofwel werkt Mr Willy aan dat boekje , en is ie ( en Mevr Willy ) ongelukkig omdat de rest blijft liggen , ofwel doet ie de rest en is ie ongelukkig omdat werken aan dat boekje véél prettiger is .
Om maar te zeggen , wat ie ook doet , of niet doet , stress heeft ie altijd .
Inderdaad mannen, stressen en een strakke agenda zijn ook voor mij gelukkig verleden tijd. Wellicht heb ik het verkeerd uitgelegd. Ik heb geen wekker aan tenzij het moet, kom mijn bed uit wanneer ik daar aan toe ben en ik doe de dingen in een bepaalde volgorde om niets te vergeten, maar .............. kan ze ook laten. Dus geen kwestie van moeten maar gewoon doen.