Wat nu weer

Gedoe! Zat ik eerder deze week ineens tegen maar liefst elf potjes Wordfeud aan te kijken die om mijn aandacht schreeuwden. Het komt echt zelden voor dat ik zo lang geen woord leg. 

Hoe dat zo kwam? Veel te vroeg wakker worden is iets wat ik wel ken. Een muziekje of luisterboek helpt meestal wel om nog een paar uur slaap te pakken. Deze keer niet. In de nacht van zondag op maandag kreeg ik koude rillingen en om een uur of drie besefte ik dat ik koorts had. Ik voelde me steeds beroerder en benauwder. Eerst de spoed gebeld want ik vond het vrij akelig, die verwees me naar de huisartsenpost. Inmiddels zou het nog maar een uur duren tot m'n eigen huisartspraktijk openging, dus om 8 uur zat ik met mijn vinger op de belknop en ik was gelukkig snel aan de beurt. Ik had ook m'n ex gebeld of hij op mij kon komen passen, ik wilde liever niet alleen thuis zijn. Jullie weten dat ik de beste ex ter wereld heb en ook deze keer liet hij me niet in de steek. In afwachting van de huisarts heeft hij ook nog de hele benedenverdieping grondig gestofzuigd. Waar vind je zo iemand!

De huisarts kwam, keek en luisterde en dacht dat ik ergens een infectie had zitten. M'n saturatie was nog op peil, m'n hartslag iets verhoogd (dat is al tijden zo vanwege het moeizame ademen) en hij schreef breedspectrumantibiotica voor, door Ex met gezwinde spoed opgehaald bij de apotheek. De vraag was wat te doen met de geplande bestraling donderdag. Het vooruitzicht om plat te liggen, met een masker vastgepind op een tafel, kwam me niet erg aantrekkelijk voor. Kijk het even aan, zei de huisarts, als het goed is werken die antibiotica in een dag of twee en dat is net op tijd.

Inmiddels voel ik me een stuk beter, na een volle dag met veel te veel slijm, overgeven, niet kunnen eten - wat word je daar toch slap van - en gelukkig veel slapen. Van een van mijn volgers hier, tevens WF-speler, had ik een linkje doorgestuurd gekregen met technieken om slijm te verwijderen, dat kwam goed van pas. Wat bij covidpatiënten werkt kan ik ook proberen: klopjes op je borst, uitademen met steeds even een vinger op je mond om trillingen op te wekken en daarna 'huffen'. Dat werkte best goed.

Conclusie: ik laat de bestraling gewoon doorgaan morgen. Ik weet dat het niet heel lang duurt. Kwestie van rustig blijven liggen en doorademen; bij het maken van het masker ging het ook goed. Er zijn mensen die helemaal claustrofobisch worden van met je hoofd vastgepind liggen, daar heb ik gelukkig totaal geen last van. Omdat ik na de bestraling van de vorige hersenmetastase in februari vorig jaar epileptische verschijnselen kreeg, schreef de radiotherapeut deze keer preventief extra dexamethason voor: tijdelijk van 2 naar 8 mg, de dag ervoor, de dag zelf en de dag erna. Ik heb vandaag gesmokkeld en 'per ongeluk' maar 6 mg gepakt, dat vind ik wel verantwoord.

Als het snipershot achter de rug is mag ik vrijdag meteen door naar m'n eigen ziekenhuis voor de langverwachte CT en bloedprikken. Volgende week donderdag bespreking van de scan en de dag erna belconsult met de radiotherapeut die de heupuitzaaiing heeft behandeld. Ik krijg inmiddels meer last van mijn rechterschouder, waarvan in het botscanverslag stond 'DD metastase, slijtage'. Dus ik heb alvast via e-consult gevraagd of dit nader bekeken kan worden. Zolang ik een beetje prettig door kan leven met een bestralinkje nu en dan - aangezien ze niet in de buurt van vitale organen komen heb ik er weinig last van - heb ik geen haast om me over te leveren aan m'n ziekte. Al hangt dat wel mede af van de scanuitslag. Ik blijf er echter bij: geen chemo. Op naar IJsland! Als ik durf. Ik ben wel erg geschrokken van deze plotselinge ordinaire infectie. Volgens de huisarts is mijn weerstand wat lager en kan dat dus gebeuren. Maar IJsland heeft ook dokters en ziekenhuizen als het moet.

BFF L kwam gisteren langs met een bakje van mijn favoriete soep en Ex is op afroep beschikbaar.  Vanavond komt vriendin P op bezoek. Mensen genoeg om me heen. Daar ben ik erg blij mee. M'n Wordfeud is inmiddels bijgewerkt. Voor mij is WF bijna net zo belangrijk als bloggen. Het betekent dat ik nog steeds iets kan en dat ik niet definitief al aan het aftakelen ben.