Driemaandelijkse apk

Ook op zaterdag werkt de poli radiologie in het Catharina gewoon door. Maanden geleden is de driemaandelijkse MRI van mijn hoofd gepland, daar ga ik straks naartoe. Ex brengt me, want het ov is nog steeds geen optie en met de e-bike is het te ver. Zeker nu ik zonder duidelijke oorzaak ineens weer hartstikke moe ben. Ik heb deze week nog gesport bij de fysio en twee keer gefietst, maar nu lijkt  mijn energie wel zo'n beetje op. 

Acht dagen geleden chemo 4 van 4. Ook deze ronde goed doorstaan met dank aan dexamethason. Slechts één keer overgegeven, waarschijnlijk vanwege een slijmvormend bakje chocoladevla, ik heb de indruk dat zuivel en chemo niet fijn samengaan. Sinds de laatste chemo neemt de druk rond mijn linkerlong weer toe. Komende week weer een ct (met contrast, ik heb wat medicatie gekregen die ik vooraf moet innemen en dan maar hopen dat het deze keer goed gaat) en dan moet blijken of dat drukfenomeen onderdeel was van een krimp- of een groeiproces of wellicht te maken heeft met de geplakte vliezen, ik heb geen idee. De 20e krijg ik de uitslag van de MRI en de 26e van de CT-scan en dan zit mijn driemaandelijkse apk er weer op.

Gisteren was mijn poetshulp er. Ik vind dat ik zelf meer moet doen, dus ik ben gaan afstoffen terwijl hij boven bezig was. In de kortste keren was ik totaal uitgeput. Van een beetje afstoffen? Hoe dan? Toen hij klaar was ben ik even op bed gaan liggen. Later kwam Jongste thuis, we hebben samen gekookt en om halfnegen was de koek geheel op en ben ik naar bed gegaan. Elf uur geslapen. Hoezo dat nu weer? Nog even gedacht aan een kleine longembolie (je verzint van alles hè) maar ik heb geen pijn behalve als ik heel diep inadem. Die linkerlong blijft toch een zorgenkind, van rechts merk ik nooit wat hoewel daar ook uitzaaiingen zouden zitten. Ik ben alleen benauwd en snel moe. Bovendien lijkt mijn suikerspiegel niet erg stabiel, ik weet niet waarom maar zo voelt het gewoon. Dat kan ook door de dexa komen maar die gebruik ik al een paar dagen niet meer. Ik beloof dat ik maandag de verpleegkundige bel als die vage klachten niet spontaan verdwijnen.

Er staan twee bossen bloemen in de kamer, het is zo fijn om te ervaren dat ik na tien maanden nog steeds niet vergeten word! Ook komen er nog geregeld lieve kaarten binnen. Ik ben alle gulle gevers zeer dankbaar, want dit doet me echt goed.

Het leukste deze week was Glow, het lichtfestival dat al jaren een enorme publiekstrekker is in lichtstad Eindhoven. Vorig jaar kwamen er in totaal 750.000 mensen en je kon er over de hoofden lopen. Ik weet nog dat ik vorig jaar zou gaan kijken voor het eerst in een paar jaar - ik ben niet zo op mijn best in enorme mensenmassa's - maar dat ik thuisbleef omdat ik ontzettend moe was. Ergens rond deze tijd kreeg ik een onverklaarde TIA en nog geen twee maanden later had ik ineens uit het niets een hersenmetastase en een diagnose uitgezaaide longkanker. Dat had vast iets met elkaar te maken.
Logisch dat Glow 2020 al in een vroeg stadium werd afgelast. De grote verrassing was dat er tóch een Glow was dit jaar. Dit werd niet van tevoren aangekondigd, om te voorkomen dat er toch weer hele drommen publiek op afkwamen. Het begon met raadselachtige grote rode ballonnen die ineens overal in de stad hingen. Die avond kleurde ineens de hemel schitterend blauwpaars en de ballonnen gaven licht. Bij veel mensen riep dat direct associaties met Glow op en dat bleek terecht! Kijk eens naar de foto's op de website van Glow of het ED. Stiekem toch wel trots op mijn stadje :)