Met een lach en een traan

Hoi Thaliametis, ik kreeg een andere chemo dan jij, maar herken wel dingen in je verhaal. Net als jij ben ik tijdens chemo blijven werken, om ongeveer dezelfde redenen zo te zien; niet  alleen maar patiënt zijn, was prettig.  Ik denk dat ik wel minder dan jij gericht was op een minimaal aantal uren; voor mij was meer vrijblijvendheid fijner, en het aantal uren dat ik werkte, wisselde ook nogal.  Ik ruimde ook bewust (onder wat normaal werktijd zou zijn) tijd in om te sporten. Dat hielp bij mij heel erg tegen de dufheid die chemo bij mij veroorzaakte. Toen ik na de behandeling mijn uren weer opbouwde, ben ik dat blijven doen, en voor mij werkte dat heel goed; als ik na een gedeeltelijke werkdag (ik doe zittend werk) moe was, hielp rustig  gaan bewegen voor mij heel goed om weer bij te komen; meer dan op de bank gaan zitten. 
Je schrijft dat je last hebt van slapeloosheid. Krijg je dexamethason bij je chemo? Ik sliep daar heel slecht door. Verlaging van de dosis hielp een beetje en zorgde bij mij niet voor meer misselijkheid. 

Lachen maar ook een traantje wegpinken! Zo herkenbaar. Bijzonder eigenlijk dat dit zo dicht bij elkaar ligt. Blijven doseren in je activiteiten is zo belangrijk, maar ook zo moeilijk. Wees lief voor jezelf.

Liefs, Monique