Schaamte voorbij

Had vandaag een conference call in het Engels. Poeh, ik schaamde me in eerste instantie rot. Ik werkte vroeger bij een internationaal bedrijf waardoor er momenten waren dat ik zelfs Engels dacht of droomde. Ok, het is al weer een aantal jaren geleden dat ik op deze manier een telefonische vergadering bijwoonde, maar ik dacht dat doe ik even. Dat ging even iets anders. Daar waar ik het vroeger uit mijn mouw schudde, merkte ik dat ik nu echt moeite had om uit mijn woorden te komen. Ik kan niet meer in het Engels denken en bedenk eerst wat ik wil zeggen en ga het dan ook nog eens krom vertalen.

Ik legde het uit, gaf mijn chemobrains de schuld, vroeg of ze mij wel begrepen en dat was gelukkig het geval. Gelukkig gaat het dus meer om het feit dat je weet waar je het over hebt en het met gevoel overbrengt en minder of je wel over komt als een native speaker. En dat geeft mij weer moed om door te gaan. Op zoek naar de baan of activiteiten die er voor mij toe doen. Kanker bespreekbaar maken, taboes doorbreken en kanker en arbeid op de agenda zetten van werkgevers in Nederland. Benieuwd hoe iedereen omgaat met dit soort dingen, zoals minder goed uit je woorden komen of dingen vergeten. Ik lach er nu maar weer om en ga vooral vrolijk verder met mijn passies.

Wens iedereen een hele mooie en zinvolle dag.