Spanningen
Er zijn in mijn ogen twee vormen van spanning
Gezonde spanning...spanning als er iets leuks staat te gebeuren...een nieuwe aanschaf...een andere baan krijgen…een sollicitatie etc, ook is daar de spanning die je voelt voor je aan een hardloop wedstrijd begint..Het hormoon adrenaline komt vrij.
En vandaag de 21ste mei 2017 was zo'n dag...de AMC loop van 2017 stond op het programma...nadat ik in 2016 een jaar na mijn Whipple operatie de 5 km heb gelopen...wilde ik dit jaar de 10 km lopen...tenslotte moet je progressie tonen en je grens willen verleggen…tot het uiterste willen gaan….het was schitterend weer...misschien uit het windje iets te warm…en heel veel lopers...een bonte verzameling van kleurtjes...het is een ware happening...eerst de kinderloop, daarna de 5 km en toen was de 10 km onze afstand aan de beurt...de 15 kilometer was jaar uit het programma geschrapt.
Niemand hoeft mij meer uit te leggen dat het van wezenlijk belang is om als alvleesklier patiënt je lichamelijke conditie op peil te houden...als je dat kan tenminste…en ik kan dat gelukkig
Mee met de meute...vooral rustig beginnen...en daar gaat het bij mij gelijk al fout...ik kan dat dus niet...OOIT en dat zit tussen mijn oren liep ik de 10 km zonder problemen binnen de 40:00 minuten...en nu ging ik weer te hard weg...rustig Pap zei Elles mijn dochter wij zouden het rustig aan doen...maar een stemmetje in mijn hoofd zei dat ik binnen het uur binnen wilde komen...het was super lekker weer...een beetje te warm misschien...het parcours langs de Gaasperplas was schitterend...pas rond een kilometer of 7 ging het minder...door mijn diabetes was het muntje een beetje aan het opraken...ik had al afgesproken met het diabetes team van het AMC dat ik niet voor die tijd zou spuiten omdat het sporten er wel voor zou zorgen dat mijn suikerspiegel zou dalen...maar het warme weer maakte het nog iets erger...de accu begon op te raken...sinds mijn diabetes heb ik altijd druivensuiker bij mij en na twee tabletten Dextro ging het weer beter...qua diabetes ben ik nog steeds een beetje zoekende en zijn wij de hoeveelheid aan het fijn tunen…om door het AMC te rennen was weer super om te doen en dit keer waren wij langer in het AMC...ik had twee shirtjes aan en tijdens het lopen en door de warmte had ik mijn hoofdshirt uitgedaan...ik moest mijn Giving Up Is Not An Option shirt weer aan doen om in te finishen...Na 60:41 minuten kwam ik over de finish om door de speaker als kanjer bestempeld te worden vanwege mijn prestatie als Whipple/Alvleesklier patiënt…Ik kan op deze AMC Loop weer met een zeer tevreden gevoel terug kijken. Niet binnen het uur wat ik hoopte maar ik zat er slechts 41 seconden vanaf.
En dan heb je daar de ongezonde spanning...iedereen op kanker.nl kent die ongezonde spanning wel...De spanning die je voelt voor een operatie of de spanning die je voelt voor het krijgen van een uitslag met betrekking tot een onderzoek of als het niet goed gaat met je en de zorgen zich beginnen op te stapelen.
Op de 16 mei 2017 was ik in het AMC om bloed te prikken voor mijn tumor markers CA 19-9 en op 18 mei 2017 ( de dag waarop mijn moeder jarig (✝ 2010) zou zijn geweest...dus dit moest wel een goed voorteken zijn ) moest ik mij melden (Elles was met mij mee) op C1 wachtkamer 2 voor een echo geleide punctie in de Alvleesklier...ik kende de dril want ik had dit al eerder (2015) meegemaakt...het heeft best wel wat om handen zo'n punctie...onder een operatiekleed voor steriliteit...mee kijken op de het scherm...verdoving plaatselijk maar op de een of andere manier is die nooit 100% 😀...de plek die men wilde zien was moeilijk te traceren en vast te leggen terwijl ik er over grapte dat er nu toch voldoende ruimte moet zijn...er moest een 2e specialist aan te pas komen en via een omweg zou de punctie genomen worden anders werd het een nieuwe afspraak voor een CT geleide punctie maar dan hoefde gelukkig niet...tenslotte ben je er nu dus...de 1e punctie was niks althans geen weefsel...de 2e punctie was raak en het Lab wat ook aanwezig is gaf het sein groen dat er voldoende weefsel was gepakt voor onderzoek.
Daarna ga je naar de verkoever ruimte want je moet nog een uur na blijven voor je weer naar huis mag ivm eventuele complicaties...Nu begint de ongezonde spanning...het wachten op de uitslag.
Toch is op de een of andere manier mijn gevoel hierbij anders dan de eerste keer...toen overviel het je...terwijl je nu er min of meer op voorbereid was dat het terug kon komen...hoewel ik er niet bij stil stond TOEN en NU...ik heb geen uitzaaiingen en er zijn mogelijkheden...Je bent bekend met het traject waar je waarschijnlijk (hoewel nog geen uitslag) weer in terecht gaat komen.
Spanningen ik begin zo langzamerhand een deskundige te worden op dit gebied hoewel het er mee omgaan nooit went.
Op 8 juni mag ik naar prof. dr. Busch om de uitslag van het onderzoek aan te horen.
Hoe dan ook deze dag (de AMC Loop) kunnen zij mij niet meer afpakken.
goeds en groet, Gerrit
Gezonde spanning...spanning als er iets leuks staat te gebeuren...een nieuwe aanschaf...een andere baan krijgen…een sollicitatie etc, ook is daar de spanning die je voelt voor je aan een hardloop wedstrijd begint..Het hormoon adrenaline komt vrij.
En vandaag de 21ste mei 2017 was zo'n dag...de AMC loop van 2017 stond op het programma...nadat ik in 2016 een jaar na mijn Whipple operatie de 5 km heb gelopen...wilde ik dit jaar de 10 km lopen...tenslotte moet je progressie tonen en je grens willen verleggen…tot het uiterste willen gaan….het was schitterend weer...misschien uit het windje iets te warm…en heel veel lopers...een bonte verzameling van kleurtjes...het is een ware happening...eerst de kinderloop, daarna de 5 km en toen was de 10 km onze afstand aan de beurt...de 15 kilometer was jaar uit het programma geschrapt.
Niemand hoeft mij meer uit te leggen dat het van wezenlijk belang is om als alvleesklier patiënt je lichamelijke conditie op peil te houden...als je dat kan tenminste…en ik kan dat gelukkig
Mee met de meute...vooral rustig beginnen...en daar gaat het bij mij gelijk al fout...ik kan dat dus niet...OOIT en dat zit tussen mijn oren liep ik de 10 km zonder problemen binnen de 40:00 minuten...en nu ging ik weer te hard weg...rustig Pap zei Elles mijn dochter wij zouden het rustig aan doen...maar een stemmetje in mijn hoofd zei dat ik binnen het uur binnen wilde komen...het was super lekker weer...een beetje te warm misschien...het parcours langs de Gaasperplas was schitterend...pas rond een kilometer of 7 ging het minder...door mijn diabetes was het muntje een beetje aan het opraken...ik had al afgesproken met het diabetes team van het AMC dat ik niet voor die tijd zou spuiten omdat het sporten er wel voor zou zorgen dat mijn suikerspiegel zou dalen...maar het warme weer maakte het nog iets erger...de accu begon op te raken...sinds mijn diabetes heb ik altijd druivensuiker bij mij en na twee tabletten Dextro ging het weer beter...qua diabetes ben ik nog steeds een beetje zoekende en zijn wij de hoeveelheid aan het fijn tunen…om door het AMC te rennen was weer super om te doen en dit keer waren wij langer in het AMC...ik had twee shirtjes aan en tijdens het lopen en door de warmte had ik mijn hoofdshirt uitgedaan...ik moest mijn Giving Up Is Not An Option shirt weer aan doen om in te finishen...Na 60:41 minuten kwam ik over de finish om door de speaker als kanjer bestempeld te worden vanwege mijn prestatie als Whipple/Alvleesklier patiënt…Ik kan op deze AMC Loop weer met een zeer tevreden gevoel terug kijken. Niet binnen het uur wat ik hoopte maar ik zat er slechts 41 seconden vanaf.
En dan heb je daar de ongezonde spanning...iedereen op kanker.nl kent die ongezonde spanning wel...De spanning die je voelt voor een operatie of de spanning die je voelt voor het krijgen van een uitslag met betrekking tot een onderzoek of als het niet goed gaat met je en de zorgen zich beginnen op te stapelen.
Op de 16 mei 2017 was ik in het AMC om bloed te prikken voor mijn tumor markers CA 19-9 en op 18 mei 2017 ( de dag waarop mijn moeder jarig (✝ 2010) zou zijn geweest...dus dit moest wel een goed voorteken zijn ) moest ik mij melden (Elles was met mij mee) op C1 wachtkamer 2 voor een echo geleide punctie in de Alvleesklier...ik kende de dril want ik had dit al eerder (2015) meegemaakt...het heeft best wel wat om handen zo'n punctie...onder een operatiekleed voor steriliteit...mee kijken op de het scherm...verdoving plaatselijk maar op de een of andere manier is die nooit 100% 😀...de plek die men wilde zien was moeilijk te traceren en vast te leggen terwijl ik er over grapte dat er nu toch voldoende ruimte moet zijn...er moest een 2e specialist aan te pas komen en via een omweg zou de punctie genomen worden anders werd het een nieuwe afspraak voor een CT geleide punctie maar dan hoefde gelukkig niet...tenslotte ben je er nu dus...de 1e punctie was niks althans geen weefsel...de 2e punctie was raak en het Lab wat ook aanwezig is gaf het sein groen dat er voldoende weefsel was gepakt voor onderzoek.
Daarna ga je naar de verkoever ruimte want je moet nog een uur na blijven voor je weer naar huis mag ivm eventuele complicaties...Nu begint de ongezonde spanning...het wachten op de uitslag.
Toch is op de een of andere manier mijn gevoel hierbij anders dan de eerste keer...toen overviel het je...terwijl je nu er min of meer op voorbereid was dat het terug kon komen...hoewel ik er niet bij stil stond TOEN en NU...ik heb geen uitzaaiingen en er zijn mogelijkheden...Je bent bekend met het traject waar je waarschijnlijk (hoewel nog geen uitslag) weer in terecht gaat komen.
Spanningen ik begin zo langzamerhand een deskundige te worden op dit gebied hoewel het er mee omgaan nooit went.
Op 8 juni mag ik naar prof. dr. Busch om de uitslag van het onderzoek aan te horen.
Hoe dan ook deze dag (de AMC Loop) kunnen zij mij niet meer afpakken.
goeds en groet, Gerrit
11 reacties
de punctie was de 18e en het op kweek zetten gaat zeker een dag of 5 duren daarbij komt dat het ook nog een rare weken zijn
hemelvaart - pinksteren en ik ga een weekje er tussen uit...dus het valt wel mee...voor je het weet is het de 8ste
Dan wachten op de uitslag. Ja, ook wij moesten hier wekenlang op wachten. Deze uitslagen duren lang. Ik wens je sterkte en veel afleiding toe en hoop met jou op een goede uitslag!
De man met de zeis loopt al 15 maanden met me mee en ondertussen zijn we bevriend geraakt. Dit is niet negatief bedoeld, maar wel dat ik op alles bent voorbereid, bv een slecht bericht.
Alle sterkte gewenst.
Warme groet GeertjeK.
een kwestie van door blijven ademhalen 😀
Niet te diep nadenken en genieten van elke dag, zoals gisteren bij de AMC Loop
ik realiseer mij dat er helaas niet veel zijn die dit ook kunnen...terwijl het kunnen bewegen zo ontzettend belangrijk is voor Alvleesklier patiënten...om lichamelijk en fysiek sterk te kunnen blijven voor tijden chemo's en in de herstel periode
goeds en groet, Gerrit
wat een schitterende blogs schrijf jij zeg!!
Prachtig die overwinning op jezelf tijdens de AMC loop. Nu begrijp ik dat het daadwerkelijk voeten in de aarde heeft jouw pleidooi om aandacht voor bewegen te hebben als kankerpatiënt. Keep going on!!
Groet Jef (Silvester)
spiermassa verdwijnt als sneeuw voor de zon...door in beweging te blijven bouw je spierkracht op
ik kan mij nog voor de geest (lees spiegel) halen dat er weinig van mij over was...altijd gesport
maar het beeld in de spiegel voldeed totaal niet aan het beeld wat ik van mijzelf had voor de chemotherapie
ik kan het niet vaak genoeg zeggen "Als je kunt doe het"
Groet Gerrit