"Het is zoals het is"

sinds ik heb te horen gekregen dat in niet Operabel ben op 2 januari 2015 is mijn leven op een hobbelig pad gekomen waarbij alles anders loopt als gepland en bovenstaande titel ineens meer betekenis krijgt.
Op 23 december 2014 is er een Stent (plastic) geplaatst tussen mijn Gal en Alvleesklier. Er werd mij verteld dat bij chemotherapie deze verstopt kan raken. Dit was dus een onzekerheid waar rekening mee gehouden moest worden. Na mijn bezoek aan mijn Oncologe was er een tijdspanne gemaakt wat inhield dat er op 5 februari een Port-a-Cath geplaatst zou worden in mijn borst zodat ik bij de chemo die op 6 februari zou gaan starten ik gemakkelijk aangeprikt kon worden. Ik zag er best wel tegen op en ik moest het Dagcentrum van het AMC een dag voor de ingreep bellen...Echter ik werd gebeld door het Dagcentrum zelf met de mededeling dat de operatie niet door kon gaan wegens ziekte van het OK personeel...Oké het is zoals het is en na overleg met mijn Oncologe besloten wij om het via een Picclijn te doen...Om 10:00 's morgens mocht ik mij melden op F6 zuid...vol goede moed en fysiek en mentaal er helemaal klaar voor wachtte ik af wat er gebeuren ging. Standaard procedure is dat er van te voren bloed wordt geprikt om de waarden te kunnen controleren ondanks dat ik dinsdag nog bloed had laten prikken en de waarden super waren...In afwachting van zat ik een boek te lezen op mijn IPad toen de zaalarts naar mij toe kwam met de teleurstellende mededeling dat de chemotherapie niet door kon gaan want de waarden waren niet in orde...maar dinsdag was alles nog goed...Na onderzoek van Echo en Foto bleek de Stent te zijn verschoven en moest worden verwijderd...notabene de Stent waar ik al geen vertrouwen in had...misschien vanmiddag nog...maar dat werd maandag de 9e februari.
In ieder geval kon ik naar huis en mijn logeerpartijtje in het AMC ging dus niet door...Op maandag de 9e is mijn plastic Stent vervangen voor een metalen Stent...hier heb ik alle vertrouwen in.
Zo'n Stent moet zich even zetten en er werden nieuwe data afgesproken...de19e toch opnieuw de Port-à-Cath operatie en de 20e februari opnieuw starten met Chemotherapie...Ik werd niet afgebeld dus kon ik bellen met het Dagcentrum voor het tijdstip van de operatie...dat werd 07:30 en ik was de tweede...de operatie ging voorspoedig...onder algehele narcose dus ik weet van niets...na de uitslaapkamer naar de afdeling maar ik voelde dat er iets niet in orde was met ademhalen en ik begon te hoesten.
Dit is niet goed zuster riep ik...en inderdaad na een foto bleek mijn long aangeprikt te zijn er was een gaatje ontstaan in mijn linkerlong...inmiddels had ik alweer iets gegeten want ik moest nuchter komen.
Wij gaan een drain plaatsen meneer de Boorder...maar omdat ik al gegeten heeft kan dat alleen met een plaatselijke verdoving en een licht roesje...en u moet blijven...maar ik krijg morgen chemotherapie kan dat dan wel...dus niet...Na overleg met mijn Oncologe moest de chemotherapie weer worden verzet en als nieuw datum kreeg ik de 25e februari door. Met een klaplong plaatsen ze een drain tussen je ribben door in je longvlies en tegen deze pijn helpt geen paracetamol. Aangesloten op de pomp die ervoor zorgt dat je niet vacuüm trekt lig je op je bed te wachten op het volgende moment en dat is de foto die genomen werd en het gaatje was al behoorlijk kleiner geworden...dus ik kon van de pomp af...hierdoor ben gelijk een stuk mobieler geworden en kan je weer naar de WC.
Hoopvol naar de volgende dag toe want misschien is het dicht en kan de drain eruit...ga je de nacht in.
De volgende dag opnieuw een foto met het teleurstellende nieuws dat het gaatje niet dicht is. En ik moet opnieuw worden aangesloten op de pomp...inmiddels is het de 21e februari
Vanmorgen opnieuw een foto genomen...de uitslag weet ik nog niet...ga er niet vanuit dat ik vandaag naar huis mag...wanneer dan wel...gaat mijn 3e poging op chemotherapie in gevaar komen...ik weet het niet...ik weet wel dat mijn pad...een ontzettend hobbelig pad is en ik hoop dat ik uiteindelijk op een geasfalteerde weg kom en zonder verdere hobbels mijn pad kan volgen...Het is zoals het is