Een terugblik op 2015
Aan het eind van het jaar is het een goed gebruik in Nederland om terug te blikken op het afgelopen jaar 2015. De televisie staat avond aan avond in het teken van dit soort programma’s, Met Sportman / Sportvrouw van het jaar, Jaaroverzicht Journaal, het Beste Programma, de Jaaroverzichten op Facebook / Twitter en andere Social Media wat ons leven zo is gaan beheersen. Ook de beste / slechtste Reclame van 2015 heeft een uitverkiezing en inderdaad ik heb gestemd op Adelheid Roosen als zijnde slechtste Reclame van 2015, de beste Acteur / Actrice / Film / Theatershow / Musical noem het op en er is wel een verkiezing voor.
Het staat bol van deze Jaaroverzichten, zelfs de politiek verkiest de beste Politicus van 2015 wat op zich al een hele bijzondere prestatie is als je Überhaupt een beste politicus van 2015 kunt vinden. Menig politicus zou in het bedrijfsleven allang al ontslagen zijn geweest maar als je in de politiek jezelf kwetsbaar en nederig opstelt dan overleef je meestal de motie van wantrouwen wel.
Ook het bedrijfsleven doet mee aan deze hype door alvast een voorproefje te geven op de Nieuwjaarsborrel van financiële prestaties van bedrijf en medewerkers en om ze alvast voor te bereiden op de mindere dingen die komen gaan ;( minder leuk maar nodig noemen zij dit…maar door de tegenvallende cijfers zijn wij genoodzaakt etc.
Terwijl de Kerstkaarten in onze brievenbus vallen met een scala van zeer uit een lopende goed bedoelde Beste Wensen (bv van harte beterschap?…blijf positief?…het komt allemaal wel weer goed?…succes en sterkte…je bent een vechter etc.)
Dus kan ik natuurlijk niet achter blijven om ook terug te blikken op mijn bevlogen jaar 2015. Een heftig jaar wat eigenlijk een beetje begon op 23 december 2014 in het Slotervaart Ziekenhuis met de mededeling van dr. Depla dat wat men op de CT scan had gezien toch wel zeer ernstig genoemd kon worden en de ervaring leerde hen dat het met grote zekerheid kwaadaardig is.
De Feestdagen (mooi woord) had ineens een heel andere betekenis gekregen, minder feestelijk.
Om het jaar goed te beginnen hadden wij op 02 januari 2015 een afspraak op de GIOCA van het AMC…hoopvol waren wij en vol goede moed tot de klok half twee aangaf…U heeft Alvleesklier Kanker fase 4 en u bent niet Operabel was het vonnis dat geveld werd…het voelde aan als de “Dag des Oordeels” en onze zekere en onbezorgde wereld stond op instorten.
IK heb inmiddels op kanker.nl meerdere mensen ontmoet die een zelfde diagnose te verwerken kregen en je moet je weer even herpakken want hoe ga je nu verder…Dat is voor iedereen verschillend om mee om te gaan en goede adviezen hoe goed bedoeld ook komen niet altijd aan. Er zijn dagen dat je het prima verwerken kan en de andere dag is het een groot tranendal. Het blijft voor degene die het aangaan en die er naast staan een onwezelijke situatie, een boze droom waaruit geen ontwaken mogelijk is…maar je moet verder…doorgaan met het leven.
Inmiddels was ik (februari) uitgenodigd bij mijn Oncoloog, dr. Mekenkamp en zij vertelde dat alleen Chemotherapie voor mij een optie was die open stond met het middel Folfirinox wat een 50% kans van aanslaan had…heb je keus, tuurlijk heb je keus…ik heb heel veel reacties van mensen gelezen die niet aan de chemo wilden wat uiteraard volledig hun beslissing is…Ik koos er voor om het wel te doen omdat ik wilde leven, het leven prachtig vind, elke dag nog steeds geniet, nog altijd zielsveel van mijn vrouw en dochter hou…dus werd het chemotherapie…2 dagen lang…48 uur achter elkaar via mijn onlangs ingebrachte aanprik punt genaamd Port-a-Cath en met een pompje met smurrie zodat ik niet in het AMC Ziekenhuis hoefde te blijven. Na de 4 chemo’s kwam er een gesprek met de Chirurg dr. Besselink, en hij vertelde dat de tumor kleiner was geworden en het team van specialisten zag een mogelijkheid van 20% om iets voor mij te kunnen doen…20% dat is niet veel zal de reactie van velen zijn, maar ik besloot uiteraard in overleg met mijn vrouw en dochter er toch voor te gaan en op 26 mei 2015 was de grootte dag van de Operatie…om te kunnen scoren moet je wel eerst op doel schieten.
Altijd spannend zo’n Whipple operatie want er zijn wel een aantal eisen waar je aan moet voldoen…geen uitzaaiingen…lymfeklieren moeten oke zijn, goede lichamelijke conditie…en ik voldeed gelukkig aan al deze eisen en na een operatie van 5.5 uur kwam het verlossende woord van mijn chirurg prof. dr. Busch aan mijn vrouw Lidy hij belde dat de operatie was geslaagd en dat hij de tumor geheel had verwijderd…zo ging ik van een kleine 20% kans naar 100% succes.
Het herstel ging voorspoedig en na 8 dagen mocht ik al weer naar huis om verder aan te sterken Iets minder was wel dat mijn lotgenootje Angelica die ik ontmoet had op de GIOCA dag 14 dagen voor mijn operatie was geopereerd en helaas aan de complicaties na de operatie was bezweken en haar dappere strijd helaas had verloren.
Een paar weken later (augustus) zat ik weer bij de oncoloog volgens haar zou ik eigelijk weer moeten starten met chemotherapie…herstel chemo…voor de zekerheid…voor als alles niet weg zou zijn…dus na 8 weken…want dat zou het beste resultaat geven en moest ik weer starten met chemo…De eerste 4 chemo kuren ben ik behoorlijk goed doorheen gekomen dus vol vertrouwen begon ik aan de 2e sessie van chemo’s. Na de 2e was het bloed niet in orde en mijn oncoloog dr. Beerepoot besloot de kuur af te zwakken naar 75%…ik was er een stuk beroerder van en na de 3e die ook op 75% ging kreeg ik problemen met mijn rechternier…mede door dehydratie had zich een steen van 2 centimeter genesteld tussen mijn nier en blaas…oplossing een Nefrodrain en plassen in een draagzak op je been was het gevolg…na 10 weken volgde een niersteen operatie waarna tijdelijk een JJ drain werd geplaatst. Deze is 14 dagen geleden verwijderd en sinds half december 2015 kan ik de draad van mijn leven weer oppakken en de dingen doen die ik leuk vind en heel belangrijk eindelijk echt aansterken. Eindelijk even van alles af en niets meer op plank in de vorm van operatie of chemo.
Mijn nominaties voor 2015 zijn Prof. Dr. Busch, het verplegend personeel van F6zuid, mijn oncoloog dr. Mekenkamp en alle anderen die mij het afgelopen jaar hebben bij gestaan en het mij zou aangenaam mogelijk hebben gemaakt…Als Allerbeste 2 wil ik toch wel graag mijn vrouw Lidy en mijn dochter Elles noemen, zonder hen zou ik het een stuk moeilijker hebben gehad.
We hebben veel gedeeld met elkaar, tranen hebben er in overvloed gevloeid maar elke dag weer was er de kracht en de positieve overtuiging dat het nog niet mijn tijd was, dit uiteraard niet zonder de steun van de Lieve Heer want zonder Hem zou ik er zeker niet meer zijn. Hoogtepunten in 2015 zijn mijn succesvolle Whipple operatie, mijn 62e verjaardag die ik mocht vieren en het mogen meemaken van "de Kerstdagen en Oud en Nieuw". Mijn MDL arts vroeg aan mijn chirurg “weet hij wel dat het terug kan komen” “Tuurlijk weet hij dat” antwoordde mijn chirurg…inderdaad ik weet het maar dat is niet iets waar ik mij dagelijks mee bezig hou dan vergeet je te leven…Ik geniet van elke dag die mij gegeven is met Lidy & Elles en mijn dogies Rhea & Lisa van al het moois wat er is met volle teugen…ik kijk hoopvol uit naar 2016 …terug kijken naar 2015 ? Liever niet want het is geen jaar wat ik over zou willen doen…zo zwaar, geestelijk, lichamelijk en niet alleen voor mij maar ook voor Lidy en Elles die het allemaal van dichtbij mee maakten…onze wens voor 2016…alleen maar gezondheid want de rest is totaal onbelangrijk…in een oogwenk kan je leven op zijn kop staan iets wat ik elke keer weer ervaar als ik in het AMC moet zijn en daar mensen zie / ontmoet die het hele circus nog moeten doorlopen. Hun angst en vrees voor het komende zijn mij niet vreemd.
Fijne Feestdagen en een voor iedereen Hoopvol 2016, Gerrit
Het staat bol van deze Jaaroverzichten, zelfs de politiek verkiest de beste Politicus van 2015 wat op zich al een hele bijzondere prestatie is als je Überhaupt een beste politicus van 2015 kunt vinden. Menig politicus zou in het bedrijfsleven allang al ontslagen zijn geweest maar als je in de politiek jezelf kwetsbaar en nederig opstelt dan overleef je meestal de motie van wantrouwen wel.
Ook het bedrijfsleven doet mee aan deze hype door alvast een voorproefje te geven op de Nieuwjaarsborrel van financiële prestaties van bedrijf en medewerkers en om ze alvast voor te bereiden op de mindere dingen die komen gaan ;( minder leuk maar nodig noemen zij dit…maar door de tegenvallende cijfers zijn wij genoodzaakt etc.
Terwijl de Kerstkaarten in onze brievenbus vallen met een scala van zeer uit een lopende goed bedoelde Beste Wensen (bv van harte beterschap?…blijf positief?…het komt allemaal wel weer goed?…succes en sterkte…je bent een vechter etc.)
Dus kan ik natuurlijk niet achter blijven om ook terug te blikken op mijn bevlogen jaar 2015. Een heftig jaar wat eigenlijk een beetje begon op 23 december 2014 in het Slotervaart Ziekenhuis met de mededeling van dr. Depla dat wat men op de CT scan had gezien toch wel zeer ernstig genoemd kon worden en de ervaring leerde hen dat het met grote zekerheid kwaadaardig is.
De Feestdagen (mooi woord) had ineens een heel andere betekenis gekregen, minder feestelijk.
Om het jaar goed te beginnen hadden wij op 02 januari 2015 een afspraak op de GIOCA van het AMC…hoopvol waren wij en vol goede moed tot de klok half twee aangaf…U heeft Alvleesklier Kanker fase 4 en u bent niet Operabel was het vonnis dat geveld werd…het voelde aan als de “Dag des Oordeels” en onze zekere en onbezorgde wereld stond op instorten.
IK heb inmiddels op kanker.nl meerdere mensen ontmoet die een zelfde diagnose te verwerken kregen en je moet je weer even herpakken want hoe ga je nu verder…Dat is voor iedereen verschillend om mee om te gaan en goede adviezen hoe goed bedoeld ook komen niet altijd aan. Er zijn dagen dat je het prima verwerken kan en de andere dag is het een groot tranendal. Het blijft voor degene die het aangaan en die er naast staan een onwezelijke situatie, een boze droom waaruit geen ontwaken mogelijk is…maar je moet verder…doorgaan met het leven.
Inmiddels was ik (februari) uitgenodigd bij mijn Oncoloog, dr. Mekenkamp en zij vertelde dat alleen Chemotherapie voor mij een optie was die open stond met het middel Folfirinox wat een 50% kans van aanslaan had…heb je keus, tuurlijk heb je keus…ik heb heel veel reacties van mensen gelezen die niet aan de chemo wilden wat uiteraard volledig hun beslissing is…Ik koos er voor om het wel te doen omdat ik wilde leven, het leven prachtig vind, elke dag nog steeds geniet, nog altijd zielsveel van mijn vrouw en dochter hou…dus werd het chemotherapie…2 dagen lang…48 uur achter elkaar via mijn onlangs ingebrachte aanprik punt genaamd Port-a-Cath en met een pompje met smurrie zodat ik niet in het AMC Ziekenhuis hoefde te blijven. Na de 4 chemo’s kwam er een gesprek met de Chirurg dr. Besselink, en hij vertelde dat de tumor kleiner was geworden en het team van specialisten zag een mogelijkheid van 20% om iets voor mij te kunnen doen…20% dat is niet veel zal de reactie van velen zijn, maar ik besloot uiteraard in overleg met mijn vrouw en dochter er toch voor te gaan en op 26 mei 2015 was de grootte dag van de Operatie…om te kunnen scoren moet je wel eerst op doel schieten.
Altijd spannend zo’n Whipple operatie want er zijn wel een aantal eisen waar je aan moet voldoen…geen uitzaaiingen…lymfeklieren moeten oke zijn, goede lichamelijke conditie…en ik voldeed gelukkig aan al deze eisen en na een operatie van 5.5 uur kwam het verlossende woord van mijn chirurg prof. dr. Busch aan mijn vrouw Lidy hij belde dat de operatie was geslaagd en dat hij de tumor geheel had verwijderd…zo ging ik van een kleine 20% kans naar 100% succes.
Het herstel ging voorspoedig en na 8 dagen mocht ik al weer naar huis om verder aan te sterken Iets minder was wel dat mijn lotgenootje Angelica die ik ontmoet had op de GIOCA dag 14 dagen voor mijn operatie was geopereerd en helaas aan de complicaties na de operatie was bezweken en haar dappere strijd helaas had verloren.
Een paar weken later (augustus) zat ik weer bij de oncoloog volgens haar zou ik eigelijk weer moeten starten met chemotherapie…herstel chemo…voor de zekerheid…voor als alles niet weg zou zijn…dus na 8 weken…want dat zou het beste resultaat geven en moest ik weer starten met chemo…De eerste 4 chemo kuren ben ik behoorlijk goed doorheen gekomen dus vol vertrouwen begon ik aan de 2e sessie van chemo’s. Na de 2e was het bloed niet in orde en mijn oncoloog dr. Beerepoot besloot de kuur af te zwakken naar 75%…ik was er een stuk beroerder van en na de 3e die ook op 75% ging kreeg ik problemen met mijn rechternier…mede door dehydratie had zich een steen van 2 centimeter genesteld tussen mijn nier en blaas…oplossing een Nefrodrain en plassen in een draagzak op je been was het gevolg…na 10 weken volgde een niersteen operatie waarna tijdelijk een JJ drain werd geplaatst. Deze is 14 dagen geleden verwijderd en sinds half december 2015 kan ik de draad van mijn leven weer oppakken en de dingen doen die ik leuk vind en heel belangrijk eindelijk echt aansterken. Eindelijk even van alles af en niets meer op plank in de vorm van operatie of chemo.
Mijn nominaties voor 2015 zijn Prof. Dr. Busch, het verplegend personeel van F6zuid, mijn oncoloog dr. Mekenkamp en alle anderen die mij het afgelopen jaar hebben bij gestaan en het mij zou aangenaam mogelijk hebben gemaakt…Als Allerbeste 2 wil ik toch wel graag mijn vrouw Lidy en mijn dochter Elles noemen, zonder hen zou ik het een stuk moeilijker hebben gehad.
We hebben veel gedeeld met elkaar, tranen hebben er in overvloed gevloeid maar elke dag weer was er de kracht en de positieve overtuiging dat het nog niet mijn tijd was, dit uiteraard niet zonder de steun van de Lieve Heer want zonder Hem zou ik er zeker niet meer zijn. Hoogtepunten in 2015 zijn mijn succesvolle Whipple operatie, mijn 62e verjaardag die ik mocht vieren en het mogen meemaken van "de Kerstdagen en Oud en Nieuw". Mijn MDL arts vroeg aan mijn chirurg “weet hij wel dat het terug kan komen” “Tuurlijk weet hij dat” antwoordde mijn chirurg…inderdaad ik weet het maar dat is niet iets waar ik mij dagelijks mee bezig hou dan vergeet je te leven…Ik geniet van elke dag die mij gegeven is met Lidy & Elles en mijn dogies Rhea & Lisa van al het moois wat er is met volle teugen…ik kijk hoopvol uit naar 2016 …terug kijken naar 2015 ? Liever niet want het is geen jaar wat ik over zou willen doen…zo zwaar, geestelijk, lichamelijk en niet alleen voor mij maar ook voor Lidy en Elles die het allemaal van dichtbij mee maakten…onze wens voor 2016…alleen maar gezondheid want de rest is totaal onbelangrijk…in een oogwenk kan je leven op zijn kop staan iets wat ik elke keer weer ervaar als ik in het AMC moet zijn en daar mensen zie / ontmoet die het hele circus nog moeten doorlopen. Hun angst en vrees voor het komende zijn mij niet vreemd.
Fijne Feestdagen en een voor iedereen Hoopvol 2016, Gerrit
2 reacties