Een noot van de schrijver

24 september 2021

De bubbel waar we nu ruim 2 weken in geleefd hebben, is geknapt en de druppels liggen op straat. Toen mijn lief mij een paar dagen na de diagnose vroeg of ik niet iets van een dagboekje wilde bijhouden, lag het eerste verhaal al opgeslagen in mijn hoofd. De tijd die het nodig heeft om vervolgens op papier te komen, laat ik zijn gang gaan. Het is misschien wel tijd die ik mezelf, maar ook mijn liefsten geef om het een en ander te verwerken. Om jezelf terug te vinden op papier, is vast niet alleen voor mij soms lastig. Maar juist ook voor diegene die meedoen in het verhaal, maar niet het verhaal redigeren. 

Ontroert ben ik, na het lezen van alle reacties op het K-nieuws. En ik zie een deel van mijn leven voorbij vliegen. Vakanties alleen met de kinderen. De middelbare schooltijd van mezelf als puber. Bekenden van de tijd nog niet zo lang geleden, als wachtende ouders langs de skipistes. Lieve berichten van neven en nichten die je door de jaren heen alleen op Facebook volgt. Vrienden en familie die al op de hoogte waren. Wat fijn dat we er niet alleen voor staan in deze K-tijd. 

Het volgende verhaal zit al in mijn hoofd. Maar.... voor een ieder geldt, voel je niet verplicht om mijn verhaaltjes te lezen. Natuurlijk voel ik me vereerd als je het wel doet, maar ik snap het ook als je hiervoor past. Zie het maar als deel van een verwerkingsproces dat ieder op zijn/haar manier doet. Mijn lief rent zich rot, roeit zich een ongeluk en fietst zich de blubber. Mijn kleine meid knuffelt haar pony nog wat vaker. Mijn grote kleine meid spreekt zich uit dat ze zó blij is juist nu weer terug in Nederland te zijn. En ik? Ik schrijf verhaaltjes. Eerst in mijn hoofd en dan op papier...

De verhaaltjes lopen niet helemaal parallel met het échte leven. Wij hebben inmiddels al ruim 2 weken aan het idee mogen wennen. Vandaag wachten we op de uitslag van MRI nummer 2, weten we dat woensdag de eerste van 16 chemo's erin gaat en hebben we voor dinsdag een afspraak bij een "haarwerk specialist". Wat niets anders is dan een sjiek woord voor een pruikenshop. 

https://zeikerige-gescheiden-vrouw.blogspot.com/2021/09/een-noot-van-de…