Gedicht; Levenselixer

  • Openbaar blog
  • donderdag 5 november 2020
  • 92 x gelezen

Levenselixer

Ik kan je niet laten gaan,
ik kan je niet missen.
Hoe erg de pijn ook is,
draag 'm en ik zal wissen.

Ik wil je niet laten gaan,
ik wil je niet missen. 
Alles wat ik heb gedaan,
met liefde gemixt.

Ik wil je vasthouden,
ik wil je behouden.
Je mag niet vertrekken,
naar dat kille koude.

Ik kan je niet houden,
ik kan je niet missen.
Ik wou dat ik 'm had,
die levenselixer. 

*Dit is een ode aan mijn tante en alle andere in de laatste fase. 
*Dit is een ode aan de dierbaren van....
*Een ode aan de liefde!

 

Reageren
Volgend blogbericht