De eerste momenten

Wanneer in augustus 2020 onze eerste afspraak volgde in het ziekenhuis, wist ik nog niet wat mij te wachten stond. Wat ons te wachten stond. Ik ben pas 25 en wie had mij kunnen vertellen dat ik, Ciska, die net een paar jaar samenwoont met haar liefde, overvallen zou worden door deze kwade ziekte. Ik had dit niet kunnen bedenken toen ik besloot te verhuizen. Sterker nog, dit jaar zouden wij elkaar het ja-woord geven in Kasteel Woerden op 20-08-20. Al snel raakte deze datum vervloekt, geen ontkomen meer aan. 

Ons leven staat nu al enkele maanden op zijn kop, en de vragen sproken door mijn hoofd. Overdag, diep in de nacht, tijdens bezigheden, tijdens het sporten. Mijn hoofd maakt overuren.. De eerste dagen is het 'wat als', dit zijn bizarre en niet te beschrijven  gedachtes, al gauw veranderd dit in 'hoe kan ik, hoe moet ik' en tot op de dag van vandaag loop ik iedere dag nog met mijn handen in mijn haar. Mijn vrouw heeft kanker. 

En dan denk ik weer bij mezelf, als ik me al zo voel.. Hoe moet zij zich dan voelen? En je hoort het zo vaak hè de persoon om wie het gaat is vaak zo sterk en zo positief. Het is een overlevingsdrang die opkomt wanneer je hoort dat je een dodelijke ziekte hebt. 

Het eerste wat je denkt is; oke, ik heb kanker, ik ga dood. Dit hoeft niet zo te zijn. 
Irene gaat niet dood! maar diep van binnen weet je dat de realiteit van de toekomst op je staat te wachten en dat betekend dat je het niet weet. De realiteit is zo onbekend, omdat het de toekomst is en die kun je niet voorspellen, hoe graag je ook zou willen. 

Ik zeg ook altijd: als ik op het water kon lopen, dan kon ik toveren... I just can't, and it's killing me. Ik kan niet altijd positief blijven denken, want ik zie de tranen in de mooie blauwe ogen van mijn vrouw en ik zie het onbegrip. Ik zie haar gedachtes iedere dag opnieuw. En hier begint mijn reis, mijn reis naar de onbekende toekomst.

Irene heeft schildklier kanker met uitzaaiingen in de lymfeklier in de hals. Het behandelplan is dat zij geopereerd gaat worden binnen hopelijk enkele weken. De covid-19 situatie houdt dit spannend tot het eind. Afwachten...

Maar wat er ook gebeurd, ik zal er zijn voor haar!