Alles behalve een 'kuur'oord

Nu de radioactieve slok achter de rug is en mijn prinses inmiddels zes dagen thuis is, komen de verhalen naar boven. Buiten de leefregels om hoor ik haar verhalen aan. De eenzaamheid die zij kende in het ziekenhuis was heel ingrijpend voor haar. En hoe zij dit verteld en uit naar mij tikt het mijn ziel ook aan. Ook nu op dag zes thuis te zijn heeft ze het er nog moeilijk mee dat ze niet met mij in een bed mag liggen en dat ze maar beperkt aantal  de tijd heeft om even een kroelie te delen.

Ze ervaarde het als prettig dat ik met mijn camera aan op skype haar door de dagen heen loodsten, want als deze optie er niet was dan had zij niet geweten hoe zij die ingrijpende periode doorheen moest komen. Ze had geen eetlust en alle bijwerkingen die je van zo’n kuur kon krijgen waren ook van de partij. Naast dat zij de hoogste dosis kreeg moest zij ook tot zes dagen blijven. Dit is natuurlijk een lange, eenzame en behoorlijk verveelde periode. Ze vond het een gevangenis met het grote verschil dat zij op één kamer moest blijven. Nu zij thuis is komen haar emoties weer naar boven, logisch want ze is weer op haar veilig haventje. Hoe slopend is het dan dat ik mijn prinses niet kan troosten? Die dertig minuten per dag zijn meer dan killing.

Het in stilte leven in een bunker idee zorgt ervoor dat je diepste gevoelens getriggerd worden. Je kan gewoon niet slapen. Het idee dat je daar ligt omdat je ziek bent bijvoorbeeld. Het dringt dan net even wat harder door dan dat je thuis in je veilig warme bed kan kruipen. Ook het verdriet en het missen van, je beseft ineens dat je leven compleet was voor je deze storm moest bewandelen. Omarm wat je hebt, is dan ook mijn boodschap.

Het drijft je soms naar waanzin toe… Je kan echt gek worden in zo’n bunker, dat ik soms zelfs heb moeten zeggen ‘laat de rest lekker gaan, doe je ding en kijk je voetbal en luister naar mijn huisgeluiden.’ Want wat kan je anders zeggen?

Ik denk dat er meer geïnformeerd zou mogen worden over het effect van een radioactieve slok. Buiten alle boekjes aan leefregels en informatie wat je daar hebt en wat je mag, ben je eigenlijk totaal onvoorbereid om aan deze kuur te beginnen. Ik wil dan ook iedereen het advies geven die deze kuur moet ondergaan om jezelf zoveel mogelijk te doen te geven. Neem boekjes mee om te puzzelen, neem desnoods je eigen laptop mee voor spelletjes of een goede iPad. Desnoods een Nintendo switch. Je komt anders deze dagen niet door, als je een doener bent. Bereid je voor op een emotionele rollercoaster en verdiep je in de kuur. Praat erover met je geliefden want voor je het weet zit je daar en lijkt het alsof niemand jou begrijpt op dat moment. Probeer je mentale knop uit te zetten, hoe ingewikkeld dat ook klinkt.

Toch zijn we onderweg naar beterschap, we hebben de maandag na het ziekenhuis meteen een scan gehad en de 25ste krijgen wij de uitslag of de kuur goed is opgenomen. Het is weer even spannend maar pas daarna gaan de echte spanningen beginnen. Gaat zij schoon verklaard worden? Of heeft de kuur niet geholpen?

Ondertussen genieten we van elke dag samen, met twee meter afstand maar genieten is een feit. Ze is weer thuis, veilig en wel.