Grote dag in het zicht

Maandag wordt de grote dag, dan zal ik bij het AvL door de sneldiagnostiek (bloed, mri, ct) gaan en hoop ik aan het einde van de dag te weten waar ik aan toe ben en wat het behandelplan gaat worden. Ik kan niet wachten, niet alleen omdat de onzekerheid echt killing is, maar ook omdat ik er klaar voor ben om te beginnen met beter worden. 

Ter voorbereiding  moest ik  heen en weer naar Antoni van Leeuwenhoek voor een rontgenfoto van mijn ogen. Ik heb in mijn jeugd een staalsplinter in mijn oog gehad en het is protocol om dan te checken of er niks achtergebleven is voordat ik de MRI in kan maandag. Indrukwekkend ziekenhuis, ik heb nog nooit meegemaakt dat ik precies op de tijd van de afspraak ook daadwerkelijk werd opgeroepen. Zal vast niet altijd zo zijn maar het zegt me wel dat alles daar op rolletjes loopt. Erg prettig idee en geeft veel vertrouwen.

Na thuiskomst op de fiets naar de sportschool gegaan en me even flink in het zweet getraind om alle emoties te verwerken. Sporten geeft me nu al een doel, een gevoel dat ik ik kan werken aan herstel door te zorgen dat ik nog fitter en sterker ben. Ik ben al maanden fanatiek aan het trainen en bezig met gezond en bewust eten, dat zou zich de komende tijd toch moeten terugbetalen in mijn herstel, ik zet dat gewoon door.