Eerste afspraak in het ziekenhuis bij de dermatoloog
Dinsdag 22 april 2025 mag ik dan eindelijk naar het ziekenhuis. Je bouwt toch een spanning op. Zoekt naar bevestiging maar eigenlijk een geruststelling. Ik heb een afspraak bij een zeer ervaren dermatoloog. Ik krijg een aantal vragen en vervolgens mag ik plaatsnemen op de onderzoeksbank. Tong uitsteken en lamp erop. De dermatoloog kijkt maar weet zo ook niet wat het is. Of hij had al een vermoeden maar durfde het niet uit te spreken tot het tegendeel bewezen is. Dat snap ik dan ook wel weer. In mijn ogen dwalen ondertussen met mijn mond open naar het folder rek. Ze blijven even hangen op een plaveiselcelcarcinoom. Die had ik ook al gegoogeld, en we hebbe overeenkomsten, maar ik parkeer even die gedachten. De dermatoloog stelt een biopt voor. Tong verdoven en een hapje eruit voor onderzoek. " Volgende week vrijdag 2 mei wordt u gebeld met de uitslag"
Wachten duurt best lang en we zijn al even onderweg zonder diagnose. Ik merk dat het plekje groter en gevoelig begint te worden. Tijd voor duidelijkheid. dinsdagavond zitten wij samen buiten en kan het niet laten om even in te loggen in mij omgeving van het ziekenhuis. Ik weet het, moet je eigenlijk niet doen want je kunt er op dat moment niks mee als het goed of fout is. Het heeft altijd toelichting nodig. Een heleboel moeilijke woorden en termen verder en jawel het woord staat er, plaveiselcelcarcinoom. Kut, zou het dan toch? Er staat bij dat het nog door een tweede laborant bevestigd moet worden. Maar er is wel iets gaande wat niet goed is. Vol ongeloof zitten we samen te huilen omdat we al wel aanvoelde dat het niet pluis was. Maar we hebben nog geen arts gesproken en het onderzoek is nog niet afgerond. Wel pakken we Google erbij voor meer informatie. Plaveiselcelcarcinoom op de tong komt niet vaak voor en als het voorkomt is het vaak bij de 60+, man, roken, alcohol of het HPV virus. Gek, aan geen van alle criteria voldoe ik. Ik probeer het te parkeren maar ga toch een onrustige nacht tegemoet.
Op donderdag 1 mei hebben de kinderen weer een studiedag en ik weer een dag vrij. We hebben boodschappen gedaan en zie plots een gemiste oproep van het ziekenhuis. Shit, ze bellen een dag eerder dan was afgesproken. Foute boel. Ik zet de kinderen voor de TV en bel terug. Al snel krijg ik een dermatoloog aan de lijn. "Mevrouw u heeft een Plaveiselcelcarcinoom op uw tong en die hoort daar niet te zitten. De KNO-arts wilt u graag vandaag nog zien en beoordelen want we weten niet of we u hier kunnen behandelen want dit komt niet vaak voor". Dan zakt de grond even onder je voeten vandaan. Ik? Tongkanker? Ik moet 2 uur later al aanwezig zijn. Mijn man werkt op dat moment anderhalf uur van huis. Snel bellen. Hij komt eraan. Ik bel de familie en collega's. Iedereen is geschrokken en leeft met ons mee. Mijn zus komt voor de kinderen, m'n moeder en schoonmoeder zijn onderweg. Mijn man is gelukkig op tijd thuis en kunnen we door naar de KNO arts. We praten even over het slechte bericht en hij wil graag even kijken naar de plek. Hij geeft al vrij snel aan dat ze dit niet in het plaatselijke ziekenhuis kunnen behandelen en wordt direct verwezen naar het UMC Utrecht. Woensdag 7 mei heb ik de afspraak.
