Eerste chemokuur
Woensdagmorgen moest ik me aanmelden in het St-Maarten ziekenhuis te Mechelen. Mijn liefste schoonzus ging mee als support. Een tweepersoonskamer op oncologie gekozen, want ik heb liever gezelschap van een vreemdeling dan alleen te zitten. Eerst bloed prikken, wat weer niet gemakkelijk liep. Het lijkt wel of het steeds moeilijker wordt om een goede ader te vinden. De eerste verpleegster stelde al meteen een poortkatheder voor. De volgende was iets handiger en geduldiger. Nog een resem mensen over de vloer. De eerste chemobaxter liep 10 minuten. Hoofdpijn, bah. Daarna volgde de tweede met een inloop van 2 uur. Dankzij mijn schoonzus en mijn kamergenoot vloog de tijd. Een slapeloze nacht doorbrengen hoorde er ook bij. Donderdagvoormiddag was ik weer thuis. Een duik in mijn vertrouwd bed en een welkom namiddag dutje. Misselijkheid bleef me gespaard, dankzij de medicatie. Alleen een katertje zonder alcohol te drinken, maar ik blijf eten en verse sapjes drinken, die mijn zoon serveert.
Op naar nummer 2 op 14 augustus.
3 reacties
Misschien kunt u de volgende keer bij het prikken vragen om een echo,
tegenwoordig hebben alle ziekenhuizen die mogelijkheid wel, denk ik,
daarbij zien ze de ader duidelijk.
sterkte!
Bij ons in Vlaanderen is dit niet zo. Ze blijven proberen op de tast. Laatste keer dat ik op spoed was (april) was de eerste keer dat ze daar zeiden: "als het niet lukt, dan hebben we hier nu een echo om te helpen!" De voorbije 5 jaar nooit sprake van geweest, en ook de manier waarop ze het zei doet vermoeden dat het nieuw is.
Lijkt me wel een heel handig hulpmiddel!
Hey,
Voor een operatie in UZLeuven trachtten 2 verplegers en 1 anesthesist een katheder te plaatsen, wat iedere keer mislukte. De vierde verpleger maakte gebruik van echo en dat werkte wel.