Cadeautjes
Twijfel is een cadeautje die je bij de kanker krijgt. Hoort bij het pakket. Angst zit er ook bij. Oh ja en bijwerkingen...
Als je klaar bent met alle behandelingen, dan ben je toch klaar?? Tja helaas, werkt dat zo dus niet. Je krijgt het ene cadeautje na het andere...
Twijfel, Angst, Onzekerheid, Pijn, “Blij”, Bijwerkingen, Verminking, Moe, Lelijk, Verdrietig, en ga zo maar door.
Er zijn dagen dat het gewoon goed gaat, er zijn ook dagen dat de cadeautjes om mijn oren vliegen. Ik voel hier wat....zou het....? Soms overvalt het gevoel van verdriet mij.... Neuropathie ook zo’n leuk cadeautje.... Al dat gesnij in je lichaam, ik word er niet mooier op.... Ze zeggen dat de kanker weg is, maar is dat wel zo? Het is ook een 2e keer terug gekomen.... Twijfel, twijfel... pfff.... vermoeiend... En wat een slachtveld laten ze achter... Soms voel ik mij zo lelijk... En de littekens, uiterlijk en innerlijk....
Nu klinkt het een beetje als gezeur, wat het eigenlijk gewoon niet is, het is de realiteit. Ook voor mij. Overwegend gaat het heus goed met mij, maar er zijn van die dagen....
6 reacties
Het is heel wat, wat je hebt moeten doorstaan beste Puchje. Ook nu nog. Gelukkig is het niet alleen ellende. Maar het klopt je leven is wezenlijk anders dan voordat je kanker kreeg. Warme groet Dasje 🌺🌺🌺
Ik ga voor je duimen!!🍀
Hallo Dasje,
Nee gelukkig is het niet alleen ellende. Er gebeuren genoeg leuke dingen. Ik merk wel dat het op het moment een beetje zwaarder is. Maar zoals iedereen hier, pakken we de boel weer op en gaan verder.
Jij sterkte vandaag! En morgen!
Als handige Henkie heb ik wat Puchjes Peugeotjes en Sparta metjes in elkaar gemaakt een deukje hier een kras daar maar het hart bleef kloppen, de 1 had meer onderhoud nodig dan de ander. Maar het geluk dat een ieder had van de inzet en de betrouwbaarheid was dat wat het leuk maakte, natuurlijk zat iemand wel eens met samengeknepen billen op het zadel als er iets begon te kraken of te proesten. Het vertrouwen hervinden nadat hij het even had laten afweten duurde soms even. Ik hoop voor jou dat je dat pad weer kunt gaan bewandelen, ik ben me bewust dat ik al 63 jaar een lelijke kerel ben iets dat voor een vrouw wellicht anders voelt als er beschadigingen zijn die innerlijk net zo hard meetellen als uiterlijk. Het aanvaarden van je nieuwe ik accepteren dat er deukjes tijdens het gebruik zijn gekomen. Blijf zoeken naar het goede betrouwbare doorleefde in jezelf, laat pijn angst je alert maken op wat er meer is en geniet dan daarvan.
Sterkte
Ronald Hendrik ( handige Henkie)
de tekening van die vrouw is dat eigen ontwerp?
Super raak beschreven Ron. Dank je wel.
Mooi, die dubbele laag. Hoe waar.
Ik las je bericht gisteravond en heb er tot diep in de nacht over gedacht. Bracht veel los. Vooral het sleutelen. Ja, dat vond ik ook leuk. Zo leuk, dat we op een gegeven moment 5 Puchjes hadden in en uit elkaar, haha. De betrouwbaarste brommer, 1x trappen en gaan. Daarom misschien mijn blognaam😉😂 Zoals mijn lichaam ooit was. Mijn laatste stalen, piepende, rammelende ros gaat een dezer dagen met pijn in mijn hart weg, maar gaat naar een goed adres.
Nu ligt het sleutelen meer op het menselijk vlak...en daar valt wat te sleutelen.
Het aanvaarden van die deukjes gaat de ene dag makkelijker dan de andere dag. Maar over het algemeen lukt het aardig, hangt van de bui af😁🙁😀😩🙂🥴😭😎😃😏🤪😆🥵🙃😀🥳😜😜
Bedankt voor je mooie woorden.
Dat schilderij heeft een vriend gemaakt.