Van alles

Lieve allemaal,

Elke dag is er wel weer iets te vertellen maar ik ga mij beperken tot de essentiële zaken.

Mijn lieve pama (papa, maar voor mij al vanaf mijn 2e levensjaar, een papa en mama in 1) leeft nog steeds. Hij is gelukkig ook nog best helder van geest en we hebben samen fijne gesprekjes. Net nog eventjes bij hem geweest samen met mijn jongste zoon (10 jaar). Zij gezellig samen keuvelen in de woonkamer en ik doe ondertussen een afwas. Onze jongste had wel wat angsten om naar opa toe te gaan vanwege de dood, gelukkig hebben we dat voor nu weer wat weg kunnen nemen. Opa is nog steeds dezelfde opa. Hij had ook een klein cadeautje meegenomen voor zijn opa en daar was opa zichtbaar blij mee. Wat is kanker toch een vreselijke onaardige ziekte!!! Ook mijn pama is gewoon nog te jong (63 jaar) om heen te gaan....

Afgelopen maandag is Gerrit zijn huisarts op visite geweest bij ons thuis. De huisarts had al eerder pogingen gedaan om nader tot Gerrit te komen maar daar was Gerrit toen nog niet aan toe. De huisarts was blij dat Gerrit haar toe liet. We hebben een fijn gesprek gehad met elkaar. Dat kun je maar beter zo opbouwen denk ik want vroeg of laat hebben we haar echt nodig. Alle nu toch al wel langdurige klachten uitgebreid met haar doorgenomen. Zij schrok daar wel van en gaf het advies om dit serieus met de oncologe te bespreken. 11 maart stond er al een afspraak bij de oncologe en vanmorgen heb ik via het ziekenhuis haar mailadres gekregen. Ik heb de oncologe vanmorgen een mail gestuurd met Gerrit zijn klachten, zodat zij zich voor kon bereiden op het aankomende gesprek. Tot mijn verbazing mailde ze mij direct terug. Ze wou gezien de klachten met spoes extra onderzoek aanvragen, scan hele lichaam en dus ook het hoofd. Pffft, wat zijn we daar blij mee zeg! Gerrit heeft vanaf december 3x aan de bel getrokken bij de oncologieverpleegkundigen en de oncologe maar kreeg telkens niet echt gehoor. En nu nemen ze het  dus wel serieus, gek hoor. Wat kun je je dan als patiënt toch ook eenzaam voelen....

Ook heb ik weer contact gehad met de diëtiste, Gerrit eet al een tijdje bijna niet, het staat hem allemaal ontzettend tegen. Er is weer speciale voeding onderweg, drankjes en toetjes, dat gaat er meestal nog wel redelijk in. Hij is ondertussen alweer een paar kilo kwijt dus ik hoop dat hij hiermee in elk geval een beetje op gewicht kan blijven.

In onze omgeving is er recent weer iemand heengegaan aan deze kudt ziekte, 38 jaar was ze, wat een verdriet! 

Afgelopen periode weer gesprekjes gehad op de scholen van onze jongens, fijne gesprekjes dit keer, ze doen het ondanks de situatie alledrie best goed, dat geeft je weer energie. 

Ik ben bang, bang om mijn pama en mijn geliefde los te moeten laten.

Maar nu ga ik pannenkoeken bakken.

Tot een volgende keer en liefs van Olijvje