En het leven gaat door

Ik heb al een tijdje niets meer geblogd. Dit blog was ik gestart omdat ik tijdens en kort na de behandelingen heel veel las over kanker. In het blog publiceerde ik de samenvattingen en inzichten. Nu, een paar jaar verder, lees ik stukken minder over kanker en schrijf ik dus ook minder blogjes over kanker-gerelateerde boeken. 

Sinds november 2022 heb ik geen behandelingen meer. Ongeveer elke vijf maanden krijg ik een PET-CTscan om te checken of er tumoractiviteit is. Spannende dagen. Tot nu toe gooi ik elke keer dubbel zes. Trek ik het winnende lootje. 'Mijn' oncoloog en ik gaan ervoor. Op naar de 85. Is de vorm van kanker in mijn lijf een witte raaf? Op een dag zullen we het weten. En tot die tijd is het leven de moeite waard. Ook met de beperkingen als gevolg van de behandelingen. Soms confronterend omdat ik iets niet meer kan. Vooral de dingen die ik vroeger op de automatische piloot deed en waar ik nu ineens bij na moet denken. De cognitieve beperkingen vind ik geloof ik nog ingewikkelder dan de fysieke. Maar bovenal ben ik heel blij dat ik er ben. Dat ik kan genieten van mijn gezin, lieve vrienden en familie en deze feestelijke decembermaand. 

En dat wens ik iedereen die dit leest: heb een fijne decembermaand. Heb het goed. In de eerste plaats met jezelf. Want misschien is dat wel een van mijn belangrijkste inzichten van dit proces: hoe belangrijk het is om goed voor mezelf te zorgen. 

Anke 

PS: Als jij gediagnosticeerd bent met HER2pos borstkanker met 1 of 2 uitzaaiingen op afstand (oligometastase) dan kom ik graag met je in contact.