Over mij
Begin 2020 klaagde mijn vriend van keelpijn, herhaaldelijk hiervoor naar huisdokter geweest, maar deze vond niets wat abnormaal was. Kreeg keelspray voorgeschreven om de pijn te verdoven, maar keelpijn ging niet weg. Dan maar hals-hoofd specialist geraadpleegd, deze kon het Eagle Syndroom vastleggen, dit is een verlenging van het botuitsteeksel van het slaapbeen, dit door verkalking, was 2,5cm groter dan normaal. Dit kon dus ook de oorzaak zijn van keel en oorpijn, dus had hij zich daarbij neergelegd.
Begin 2021 werd de pijn erger en begon bloed op te hoesten, terug afspraak bij hals-hoofd specialist, na onderzoek had deze de keelspecialist erbij gehaald,, hoe snel het toen ging voor verdere onderzoeken, allemaal op één week tijd, CT scan, MRI, en PET-scan en biopsie van het gezwel dat ze hadden geconstateerd aan strottenhoofd, al goed dat er bloed bij te pas kwam, anders hadden ze het nog niet kunnen zien.
Er werd dus strottenhoofdkanker geconstateerd met uitzaaiing naar lymfeklier. Was een slag in ons gezicht, wie had dit ooit gedacht!!! Ons leven nam een héél andere wending.
In april werden zijn boktanden verwijderd daar deze niet in goede staat waren, dit om verdere ongemakken te besparen, daar hij 35 bestralingen moest krijgen en 7 chemo's. Er werd ook een port a cath geplaatst, dit om alle prikken en chemo's die hij moet krijgen, langs deze poort te bedienen. Dan voor de voorbereiding bestralingen werd er een masker gemaakt met simulatie, wat een hele opgave is om dit 35 maal te doorstaan, zijn gedachten werden op nul gezet. Het probleem begon om vast voedsel binnen te krijgen, alles werd wel héél fijn gedaan, maar bleef als een blok in zijn keel hangen, zijn gewicht ging wekelijks naar omlaag, hebben geprobeerd met astronautenvoeding, wat ook niet de oplossing was, moeten doorschakelen naar sondevoeding, via sonde door neus, wat ook geen lachertje is, rechtop zittend slapen voor de zure oprispingen, rust had hij voor het zeggen niet, daar hij gans de nacht onophoudelijk taai slijm moest ophoesten. Het is ook zo moeilijk om te slikken, het minste slokje water komt dikwijls in t'verkeerde gat, zijn stem is ook veranderd in een hese stille stem, dit zal nog wel even tijd nodig hebben om volledig terug normaal te worden, de plaatsen waar bestraald, heeft hij volgens de verpleging héél goed onderhouden en dit met véél smeren flamigel, nu begint het wel te vervellen.
Nu vandaag 8 juni is het een verlossende dag, de laatste bestraling, en gisteren de laatste chemo ondergaan. Nu op naar genezing van aangetaste huid. In september zullen ze terug een PET scan doen, om te zien of alle kankercellen verdwenen zijn, waar wij alle hoop op zetten, is nog wel een zenuwslopende tijd, maar we komen er wel door heen.
