Stap 41: Stapje voor stapje, maar schiet wel ff op
Nu ruim een half jaar na mijn laatste behandelingen maak ik de balans even op. Ik ben sinds een paar maanden weer aan het werk, langzaam aan opbouwen. Het gaat langzamer als gedacht. Waar ik in het begin vooral last had van fysieke beperkingen, spierkracht, conditie, zijn het de laatste tijd vooral beperkingen in mijn hoofd. Ik krijg het vaak niet op een rijtje, kan niet zo snel schakelen, waardoor ik gefrustreerd raak. Ik kon dat voorheen allemaal beter, sneller, makkelijker. Wat als ik nooit meer de oude wordt en misschien hierdoor mijn baan als leidinggevende niet meer goed kan uitvoeren. Ik krijg er de kriebels van.
Als je klaar bent met je behandelingen denk je dat heb ik maar mooi gehad. Maar het lijkt nu pas te beginnen. Misschien is het makkelijker om de situatie te accepteren als je "ziek" bent. Ik merk dat ik het nu lastig vind dat ik er nog niet ben. Ik hou van controle en neem nu ook weer de touwtjes in eigen hand en ga op zoek naar iemand die me hiermee kan helpen.
3 reacties
Een goede kennis heeft zich 6 maanden geleden laten dotteren een vervetting in een krans slagader zijn herstel voorspoedig nu opeens een groot energie gebrek en molens in zijn kop en jij hebt ook nog chemo gehad. Als leiding gevende zal je moeten werken aan leiding krijgen, je zal de touwtjes uit handen moeten geven en vragen of iemand op zoek wil gaan voor jou, die jou daarbij kan helpen de touwtjes uit handen te geven.
Je bent een topper San. De frustratie is onderdeel van het hele proces, helaas. Het richten op de versie 2.0 heeft mij geholpen niet vast te houden aan 'toen'. We zijn immers een jaar verder én ouder. Maak kennis met je nieuwe ik. Bekijk hoe je het hele ziekte proces hebt doorgebracht, niemand twijfelt dan aan je leidinggevende capaciteiten. Hoe bedoel je 'uit handen geven' en samenwerken? Soms is het een kwestie van heretiketteren , soms is het een kwestie van geduld en soms is het gewoon kak. Er staat geen tijd voor, hopelijk lukt het je de toekomst te zien zonder houdbaarheidsdatum. Dikke knuffel!
Lieve San, ik vind dat je trots op jezelf mag zijn, dat je toch probeert je werk op te pakken, ondanks je fysieke beperkingen... ik vind zou het knap vinden als je het kan volbrengen, maar hey lieve San, vergeet niet dat er van alles is gebeurd met je (toen nog gezonde) lichaam en geest...Jou lichaam geeft toch altijd je grenzen aan en ga je er over heen, dan moet je tol betalen, maar je kan je tol uit handen geven. Zoals Sportgirl al aangeeft, "Maak kennis met je nieuwe ik" en dit geldt ook op de werkvloer. Blijf het nog stap voor stap doen San! liefs Cecyia