Stap 38: Balans opmaken

Het is nu bijna 3 maanden geleden dat ik mijn laatste bestraling had, 4 maanden geleden was de operatie en 5 maanden geleden de laatste chemo. Wat vliegt de tijd.
Ik heb gemerkt dat ik niet meer zo veel hier aanwezig ben, en zie dat de pink sisters die ongeveer gelijktijdig in het behandeltraject zaten hier ook minder schrijven. Gaat het goed met iedereen, hoe ervaren jullie de "day after"?
Na mijn laatste behandelingen in april voelde ik de energie dagelijks toenemen. Ik kon de wereld aan, genoot van elke stap en alles wat ik deed. Ik heb de oncologische fysio vaarwel gezwaaid en heb zelf het sporten (fitness en pilates) weer opgepakt. In mei ben ik weer langzaam gaan re-integreren op het werk. Eerst twee halve dagen, na een maand 3 halve dagen. Ik geniet er van om weer "zinnig" bezig te zijn en geniet ook van de momenten dat ik niets hoef te doen.
Voordat ik borstkanker had, was ik nooit ziek, zelden een verkoudheid, een weerstand waar je u tegen zegt. Nu merk ik dat ik een stuk bevattelijker ben voor alles. Een verkoudheidje resulteert in een paar weken lamlendig zijn en qua energie veel moeten inleveren. Van een insectenbeet heb ik meteen een mega ontsteking als ik niet oppas. Afgelopen week mijn bloed eens laten controleren, maar er is niets aan de hand, alles ruim binnen de marges.
Wat me echt tegen valt is dat het herstel niet zo snel gaat als ik dat wil. Iedereen roept (goedbedoeld) dat hoort er bij, geef het tijd, overhaast niets, maar dat is niet altijd makkelijk. Ik ben de laatste 2-3 weken vooral moe. Ik denk dat het een combi is van een verkoudheid, wat drukke periodes op het werk en een drukke sociale agenda. Dus maar even bewust gas terug, en nog even niet opschakelen naar 4 halve dagen werken. Soms ook wel bang dat ik niet meer op mijn oude niveau terug kom.
Zo evaluerend gaat het best wel de goede kant op, maar mag het allemaal wel sneller van mij. Is dit herkenbaar voor jullie, hoe ga je daar mee om?