Stap 31: Moe

Ik heb het even opgezocht, je kunt verschillende kanten op met het woord moe. Een beetje zoals ik het nu ook ervaar.
Door de bestraling merk ik dat ik wat vermoeid begin te worden. Ik knetterde van de energie en in mijn hoofd is dat nog steeds zo, maar mijn lijf roept nu even stop. Ik moet dus wat gas terug nemen, tijdelijk natuurlijk. Kwestie van liever lui dan moe?
Het einde van mijn behandelingen komt in zicht. Dat komt goed uit want ik ben het moe, ik ben het meer dan zat. Ik wil weer mijn eigen ding doen en dat betekent ook weer gaan werken. Half april een gesprek met de bedrijfsarts. Ik wil dan mijn plan over re-integratie met haar bespreken. Ik word aan alle kanten gewaarschuwd dat ik niet te overmoedig moet gaan worden. Ik weet dat daar mijn grootste valkuil zit. Ik kan niet meer doen dan me daar bewust van zijn en gewoon gaan ervaren waar de grens ligt.
Maar de mooiste variant vind ik nog wel moed. De bereidheid de confrontatie met lichamelijke pijn, tegenslag en levensbedreiging, onzekerheid en angst aan te gaan en te doorstaan. Iets wat wij dagelijks doen en daar mogen we best wel trots op zijn.

9 reacties

Moe. Het woord moe heeft een totaal andere betekenis gekregen voor mij. Ik merk dat ik niet meer vrij kan reageren als ik moe ben. Terwijl ik andere betekenissen ervaar. Ik kan ze alleen niet meer uitdrukken. Pijn veranderd alles. Ik zou graag in alle vrijheid vertellen wat ik bedoel, maar ik merk dat de woorden die ik gebruik niet meer dezelfde betekenis hebben als eerder. Wel kan ik beloven dat zo gauw ik hiervoor de oorzaak gevonden heb ik er op terug zal komen. Ik merk dat ik sinds ik zo moe geworden ben en ook zo moe blijf, ik niet meer betrouwbaar ben. En eigenlijk ken ik mezelf niet als onbetrouwbaar. Als ik ja zei, dan bedoelde ik ja, met volle overtuiging, en daar kon iedereen van op aan. En nu, ik kan gewoon geen afspraken maken. Niet voor nu, niet voor over 5 minuten, niet voor vanmiddag of vanavond. Dat is zo onwennig, zo ken ik mezelf niet. Ik kon ook van mezelf op aan. Dat gaf me mijn zelfvertrouwen. Maar dat gaf ook anderen vertrouwen in mij. Ze wisten waar ze aan toe waren. En dat is allemaal in duigen gevallen. Ik kan geen betrouwbare afspraken meer maken. Soms walg ik daardoor van mezelf. Hoe kan dat. Mijn geheugen klopt niet meer met de werkelijkheid. Hoe kan men mij nog vertrouwen? Hoe kan ik nog een afspraak maken? Dit is eng, en het duurt al een tijdje. Ik weet niet wat ik hiermee aan kan. Ik durf daardoor ook niet veel meer. Ik moet eerst stabieler worden, weten of ik ook werkelijk als ik mijn woord geef, dat woord ook werkelijk kan houden. Lichamelijk gaat het nu dus wat beter, maar zolang ik voor  mijn gevoel niet betrouwbaar ben zal het nog lang duren voor ik mijn zelfvertrouwen terug heb, en daarmee mijn trots.
Laatst bewerkt: 25/03/2018 - 00:49
Volg je gevoel en doe wat goed voelt voor jou! Iedereen is anders en reageert anders. Ik zit nog in mijn Taxol kuren maar werk ook 2 ochtendjes in de week. Ik vind het heerlijk. Ja ik ben moe, maar ik krijg er ook weer nieuwe energie van. Het gevoel dat ik er weer bij hoor.. ertoe doe. Dat mijn leven weer op gang komt. Dat is ook heel fijn!
Laatst bewerkt: 25/03/2018 - 10:32