Stap 2: u heeft borstkanker

Het weekend is voorbij gevlogen. Zaterdag nog gezellig gaan eten met vrienden, niets aan de hand. Maandag gewoon gaan werken. Ze kunnen me gewoon op het werk bellen, het zal allemaal wel loslopen. Vroeg in de middag krijg ik dan HET telefoontje. U heeft borstkanker wordt er me verteld. Ik ben er even stil van en dan komen de tranen, dat kan toch niet ik heb nooit wat. De dame aan de andere kant hoort mijn verbijstering en zorgt ervoor dat ik het beetje informatie tot me neem. Dan ga ik nu mijn man maar bellen, dacht ik nog. Hij hoort meteen dat het niet goed is en ik begin nog harder te snikken. Het is zo niet eerlijk dat hij daarin ook meegezogen wordt! We spreken af dat ik even bijkom en dan naar huis ga. De tranen zijn dan snel weg, de nuchtere ik komt naar voren. Het heeft geen zin om in een hoekje te gaan zitten huilen, dat lost het niet op. Dus nu praktisch aan de slag. Ik heb een leidinggevende functie en heb gelijk de hele afdeling bij elkaar geroepen om te vertellen dat ik borstkanker heb en dat dit effect zou kunnen hebben op mijn aanwezigheid. Ik zie iedereen om me heen schrikken. Ik merk ook omdat ik er nuchter mee omga, er geen doekjes om wind, het voor anderen makkelijker maakt om te reageren. En later om vragen te stellen. Dat wil ik ook bereiken, openheid, drempel zo laag mogelijk en vooral er niet te zwaar over doen.
Dinsdag een gesprek met de chirurg. Daar krijg ik uitleg meer uitleg wat er precies is geconstateerd en wat de insteek van het traject gaat worden. Snel wordt me duidelijk dat het niet even snel verholpen kan worden. Op mijn vraag of de vakantie in september geannuleerd moet worden krijg ik het antwoord het hoeft niet, maar dan ben je wel al gestart met de chemo en het valt nu nog niet te voorspellen hoe je daar op reageert. Daar was ik al bang voor en dat vind ik tot op heden nog het meest rotte, onze vakantie gaat niet door. Volkomen belachelijk natuurlijk want vakantie doe je dan een andere keer. Het is vooral die onmacht dat zoiets ineens je leven en vooral je planning gaat bepalen. Ja want voor morgen is een mri gepland hoor ik de arts nog zeggen.