Stap 14: Afgeschreven

Ik ben sinds het begin van dit avontuur nood gedwongen thuis, in de ziektewet. Ik heb geprobeerd te werken, maar het ontbreekt me aan voldoende energie en concentratievermogen. Afgelopen week heb ik mijn manager geinformeerd over de goede uitslag van de MRI. Daarop heeft ze me gebeld om me te feliciteren. Bovendien wilde ze me even bijpraten. Ik heb nog regelmatig contact met mijn collega's dus ik ben redelijk goed op de hoogte van alle nieuwtjes, denk ik. Zonder omhalen vertelt ze me dat ze een bureau in de arm hebben genomen om een manager ad interim aan te stellen voor zolang ik er niet ben. We zijn recentelijk overgenomen door een Duits bedrijf en mijn afdeling moet integreren met de Duitse tak. Dit moet zo snel mogelijk opgepakt worden. Bovendien hebben mijn collega's behoefte aan een stukje sturing en begeleiding in deze toch wel roerige tijden.
Natuurlijk had ik dit aan zien komen, maar toch schrik ik me rot. Ik had gehoopt dat dit niet zou gebeuren. Ik heb zelfs mijn plan voor integratie al klaar liggen. Dat ga ik woensdag met de Duitse directie bespreken. En nu komt er een of andere jan doedel mijn werk doen, zich bemoeien met "mijn" mensen, tenminste als ze iemand kunnen vinden 🤔
Verstandelijk begrijp ik het allemaal wel hoor. En misschien is het ook wel eens goed dat er een buitenstaander kijkt naar alle processen. Ik werk er al ruim 10 jaar dus ik ben niet helemaal onbevooroordeeld meer. Maar toch voel ik me een beetje afgeschreven, ondanks dat ik betrokken blijf bij het hele proces. Ik vind het moeilijk om los te laten. Al vanaf het begin dat ik noodgedwongen thuis zit houd ik contact en blijf ik op de hoogte van de ontwikkelingen om toch nog het idee te hebben dat ik meetel. Ja ik weet het de wereld draait door, je bent niet onmisbaar, iedereen is vervangbaar. Maar stiekem had ik gehoopt dat dat voor mij niet geldt. Woensdag maar bespreekbaar maken dat ik het begrijp maar niet makkelijk vind. Ook dit zal ik een plekje moeten gaan geven.