Week twee
De tweede week van de behandeling zit er bijna op, alleen vanavond 18.30
nog de laatste bestraling.
Het is deze week best goed gegaan. Afgelopen zaterdag heb ik de laatste bestraling van vorige week gehad en, zoals ik in het vorige bericht heb vermeldt, daar zag ik wel tegenop omdat ik de eerste week vrijdag bijna de hele dag pijn heb gehad. Maar ik heb daarna eigenlijk geen klachten meer gehad van de volgende bestralingen van deze week en heb dus ook de zware pijnstillers gelukkig in de doos kunnen laten zitten!
Maandag ook de tweede chemokuur gekregen en gelukkig daar ook niet echt iets van gemerkt. Wel dinsdag merkte ik dat bijna alle eten hetzelfde begon te smaken: zoiets als een leren schoenzool met metaalsmaak . Eigenlijk niet goed te beschrijven. En ook drinken, van water tot melk, leek op elkaar in smaak. Ik bleef nog wel zin in eten hebben hoewel het nu eigenlijk smakeloos is. Maar gelukkig trok deze rare smaaksensatie donderdag een beetje weg en nu, vrijdag, proef ik alles bijna weer als vanouds. Als het goed is kan ik zaterdag a.s. op een verjaardag van een nichtje van mij toch nog met smaak een stukje Limburgse vlaai eten en dan ook goed proeven! Ja het zijn toch de kleine dingetjes waar je van moet genieten, ook al klinkt het als een cliché..
Het is deze week best goed gegaan. Afgelopen zaterdag heb ik de laatste bestraling van vorige week gehad en, zoals ik in het vorige bericht heb vermeldt, daar zag ik wel tegenop omdat ik de eerste week vrijdag bijna de hele dag pijn heb gehad. Maar ik heb daarna eigenlijk geen klachten meer gehad van de volgende bestralingen van deze week en heb dus ook de zware pijnstillers gelukkig in de doos kunnen laten zitten!
Maandag ook de tweede chemokuur gekregen en gelukkig daar ook niet echt iets van gemerkt. Wel dinsdag merkte ik dat bijna alle eten hetzelfde begon te smaken: zoiets als een leren schoenzool met metaalsmaak . Eigenlijk niet goed te beschrijven. En ook drinken, van water tot melk, leek op elkaar in smaak. Ik bleef nog wel zin in eten hebben hoewel het nu eigenlijk smakeloos is. Maar gelukkig trok deze rare smaaksensatie donderdag een beetje weg en nu, vrijdag, proef ik alles bijna weer als vanouds. Als het goed is kan ik zaterdag a.s. op een verjaardag van een nichtje van mij toch nog met smaak een stukje Limburgse vlaai eten en dan ook goed proeven! Ja het zijn toch de kleine dingetjes waar je van moet genieten, ook al klinkt het als een cliché..