Weekend
Wat was het fijn om samen weekend te hebben. En nu...
Ik ben blij dat ik de stap genomen heb om weer heel langzaam aan het werk te gaan. En natuur valt het me zwaar. Het zijn maar een paar uurtjes. Maar het ritme van de dag is heel anders. Fijn. Maar de weekenden zijn zwaar. Het in bed blijven liggen, het alleen opstaan, het alleen ontbijten. En het lege huis. De kinderen doen hun eigen ding. Logisch. Maar ik moet mijn eigen weekend gaan invullen. En nu voel ik gewoon niks dan leegte. Ik weet niet meer hoe dat moet ...alleen.....
Door de week heeft altijd iedereen tijd. Afspraken maken is geen probleem, maar de weekenden willen ze meestal niet doorbrengen met iemand alleen........
Hoe ga ik dit doen.
10 reacties
Helemaal waar.
Hannes
Hi Susan
Een moeilijk en verdrietig proces , waar je toch je eigen weg in moet vinden .
Toen mijn schoonvader stierf , is mijn schoonmoeder ( was toen 63 ) in een wandelklub gegaan .
En een postkaartverzameling begonnen , waar ze al haar tijd in stak . Rommelmarkten , kringlopen , ruilbeurzen , enz .
Heeft haar heel goed geholpen om de leegte op te vullen .
Een vriendin van mij is in een dansclub gegaan .
Lijndansen , dus da's solo .
Heeft daar trouwens een nieuwe vriend gevonden .
Ik wil maar zeggen , d'r zijn mogelijkheden
Maar makkelijk is het niet.
gr , Willy
En nu zit jij met die postkaarten opgescheept? Had je moeder ook van die schunnige kaarten 😱😂
Goh nee ,Zweef.
Als ik daarmee moest binnenstappen, werd me gelijk de toegang ontzegd . 😁😁
Mijn schoonmoeder verzamelde postkaarten van OLV beeldjes .
De hele familie , alle vrienden en kennissen werden opgetrommeld .Als ze ergens op verlof waren , waren ze verplicht om alle kerken in de buurt te bezoeken en daar postkaarten te kopen van de plaatselijke Onze lieve Vrouw.
Heeft toch een collectie bijeengekregen van een dikke 5000 stuks.
Die heb ik nu , maar die verkoop ik niet.
Heeft sentimentele waarde.
Ja Willy, dat zal ik in de toekomst ook wel doen. Maar nu ben ik daar nog niet aan toe. Ik kan het nog niet eens opbrengen om naar de sportclub te gaan. Heeft idd tijd nodig. En die heb ik zat.
Dat is denk ik nog het allerzwaarste van kanker, het alleen achterblijven na een zware periode. Voor de patiënt is het klaar. Voor de nabestaande begint het dan pas en duurt de rest van het leven.
Dat lijkt me het allermoeilijkste. Het alleen achterblijven. Het door de zure appel heen bijten en een ander ritme en zingeving vinden.
Heel zwaar. Geef het de tijd.
Dat lijkt me het allermoeilijkste. Het alleen achterblijven. Het door de zure appel heen bijten en een ander ritme en zingeving vinden.
Toevoeging: vooral in de weekenden.
Geef het de tijd.
Lieve Beansgirl
Weekends vallen echt niet mee ,goed je kan je voor alles opgeven maar dat is eigenlijk pas voor heel veel later dan nu ,de stilte als je gewend was om met zn tween te zijn is echt moeizaam en het lijkt alsif iedereen altijd iets leuks heeft te doen in het weekend is miscchien wel niet zoaar voor jou voelt het wellicht wel zo .alleen komen te staan is gewoon verdomde moeilijk .
Dikke knuff hes🌻🍀🤗
Misschien je aanmelden voor een club?
Of toen een keer een relatie van mij uitging, had je via internet clubjes vrouwen/meiden vinden die met elkaar leuke dingen wilden gaan ondernemen. Helaas hadden we 1 club die wel leuk was, maar later toch weer uit elkaar viel.