De ontdekking !
Ik liep al meer dan een jaar (mei 2019) met vage maagklachten. Bij lekker vet eten had ik meer last van mijn maagstreek. Een echo en een maagonderzoek leverde niets op. Mijn vrouw is overigens 6 jaar geleden aan Alvleesklierkanker overleden en ik heb diezelfde huisarts van toendertijd. Toch werd ik naar huis gestuurd met een maagzuurremmer, ondanks mijn vraag of het de alvleesklier niet kon zijn. Omdat de pijn bleef ......... u raadt het al 2 maagzuurremmers. Uiteindelijk zat er een plaatsvervangend arts die mijn bloed liet onderzoeken op enzymen (amylase, lipase) en zowaar waren die waarden erg afwijkend.
Uiteindelijk werd er een scan gemaakt en er werd activiteit in de alvleesklier ontdekt. Ook bleek er ook nog een grote tumor aanwezig in mijn long met uitzaaiingen naar de lymfeklieren. Mijn traject werd gewijzigd naar de longafdeling, die door corona moeilijk bereikbaar was. De afspraken verliepen niet altijd vlekkeloos en er werd veel telefonisch afgehandeld.
Om zeker te weten dat de activiteit in de avk niet door de longtumor werd veroorzaakt, werden er puncties genomen van de lymfeklieren. Deze bleken geen kankercellen te bevatten. Uiteindelijk dan maar een punctie rechtstreeks in de longtumor.
Huh, deze was nagenoeg verdwenen en werd toch maar bestempeld als een longontsteking.
Inmiddels waren we wel weer 2 maanden verder en konden verder met de pancreas. Ja, er zat een kankercel in de staart van de avk zonder uitzaaiingen, maar wel met een lokale uitbreiding. Ik ben doorverwezen van ons IJsselland Ziekenhuis naar het Erasmus MC waar we een behandelplan samenstelden. Eerst 8x chemo (Folfirinox) en dan eventueel precisie bestraling dat een operatie (verwijderen staart avk ) mogelijk zou moeten maken.
Ik heb er nu 2 chemokuren op zitten dus we zijn er volop mee bezig.
Mijn huisarts belde mij en voelt zich hierdoor best wel schuldig. Zij vertelde mij, dat zij altijd volgens het protocol van de zorgverzekeraars moet handelen en eerst de meest logische stappen moet nemen. Bij iedereen die zij nu laat prikken op vage klachten denkt zij aan mij.
Niet dat ik daar wat aan heb, maar toch.
Groet, Aad Verkuijl
4 reacties
Hoe was het ook alweer ; als het kalf verdronken is. Heb je gevraagd of je kan mee delen in wat zij van de verzekeraars krijgt als ze zo braaf de protocollen toepast? Het is een taak van je huisarts om onafhankelijk te zijn in het beoordelen van patiënten, ik begrijp je schiet er geen moer mee op, en denk dat God je heeft horen brommen. Ik wens je veel sterkte in het te lopen proces.
Sterkte
Ik vind dat wel een briljante suggestie van Ron over het delen van de bijdrage van de zorgverzekeraar. Wat een slap verhaal van je huisarts! Bovendien feitelijk onjuist. Je zit nu in een zwaar traject. Ik hoop dat het lukt om te opereren. Heb je hulp?.
Toch wel straf dat een zorgverzekeraar een diagnose bepaalt of niet. Je zou denken dat die na de dokter komt in rangorde. Dat zegt veel over hoe dokters betutteld worden. Maar je bent er idd vet mee...
Succes met de strijd tegen de kanker.
Hoi Aad,
Ik ben bang dat velen van ons iets soortgelijks hebben meegemaakt. In mijn geval -moest er eerst maar eens bloed geprikt worden; het bloed was goed dus ik werd weer naar huis gestuurd. Tot ik opnieuw aan de bel trok en het darmkanker bleek te zijn, niet te traceren met de simpele bloedtest die huisartsen doen (en niet met bevolkingsonderzoek waar ik altijd aan mee deed).
Mijn huisarts kwam ook haar verontschuldigingen aanbieden. Daarmee had ik haar al rap vergeven. Schuld bekennen is ook iets wat niet velen durven. En gek genoeg snap ik die artsen soms wel, er zijn teveel mensen die te vaak naar de arts gaan en denken dat ze iets ernstigs hebben.
In jouw geval vind ik het toch wel ernstig. Je vrouw verloren aan zo'n ernstige ziekte, je ging vast niet voor elk wissewasje naar de huisarts, je huisarts had je klacht zorgvuldiger dan zorgvuldig moeten behandelen. Better safe than sorry.
Hoop dat het vanaf hier allemaal wat efficienter verloopt, wens je heel veel sterkte, en duim op de goede afloop.
xx, Joke