Onrust

Maandag 18 juli

09:20 uur | Afspraak bij vervangende huisarts in Bennekom. Dr. Stolp, vriendelijke rustige vrouw. Heb haar het verontrustende plekje op mijn rug laten zien. Zij kon mijn onrust niet wegnemen en stuurde mij diezelfde dag nog door naar de dermatoloog.

16.05 uur | Het heeft exact een uur geduurd voor ik werd binnen geroepen, dacht even dat ze mij waren vergeten. Geen probleem en de assistente begeleide mij naar de kamer van Dr. Wiersema waarbij ik een afspraak had.

In mijn ogen nog een relatief jonge arts met een volwassen houding en communicerend vermogen. Hij vroeg mij om de blouse uit te trekken zodat hij mijn rug kon bekijken en vroeg waar de plek zat. Ik zei: boven mijn linker bil, en ik schoof mijn broek wat lager. Hij zag het direct en zei dat deze weg moest. De focus lag duidelijk op dat ene plekje en is verder geen aandacht meer besteed aan mijn rug, of hij heeft deze heel snel met de ogen gescand, dat kan ook hè. Donderdag diezelfde week zou hij wel een gaatje hebben. Ik zei: Uhmmm… vrijdag ga ik op vakantie, zei ik enigszins met een vraagteken (m.a.w. kan het niet daarna). Ja, maar deze gaat nog voor de vakantie weg, zei de arts resoluut. Nou, dat is helder, hou ik van!

Dr. Wiersema ging achter zijn buro zitten en nam het eea met mij door. Zit het in de familie, zijn er alvleesklier aandoeningen in de familie? Huh, alvleesklier? Ja toevallig wel, mijn oma, maar geen idee wat het was, kan het ook niet meer navragen. Achteraf vroeg ik mij pas af, wat heeft dat eigenlijk met moedervlekken te maken? Misschien met mijn schildklier, ik heb zo’n traag werkend ding waarvoor ik al jaren Thyrax inneem, en dat werkt prima.

Ik voel dat het niet oké is, maar laten we afwachten. Nog even afstemmen of wij wel/niet terug wilden komen van vakantie voor de uitslag. Dat kon ook telefonisch en de hechtingen verwijderen kon dan door een locale arts/verpleegkundige. Buiten het feit dat ik geen geneuzel wil over het zoeken naar een locale arts om hechtingen te laten verwijderen, is Renesse – Ede ook geen wereldreis. En ja, raar onderbuikgevoel, dus wij besloten hiervoor terug te komen en Dr. Wiersema knikte en was het hier meer dan mee eens.

Dan is het afwachten, je doet alsof er niets aan de hand is, maar je bent ook realistisch en voelt dat het niet helemaal oké is.