Einde revalidatie in zicht

Deze week zit mijn tweede blok van 8 weken bij de revalidatie erop. Ik kan me bijna niet voorstellen dat het maar 16 weken waren. De tijd is voorbij gevlogen terwijl er voor mijn gevoel veel is gebeurd. Ik ben zoveel vooruit gegaan en ik ken mijn grenzen veel beter. De fietstest liet zien dat ik weer 6% beter ben en nu op 75% zit. Een aantal therapieën heb ik al afgerond. 

Dinsdag was er mijn voortgangsbespreking en er is bepaald dat 3 juni mijn laatste dag is. Precies volgens mijn wens van maximaal 4 weken. We gaan alles rustig afbouwen zodat het niet opeens ophoudt en ik alles thuis kan voortzetten in de stijgende lijn. Toen ik de datum hoorde had ik zoiets van, nog zo lang? Ik had er rekening mee gehouden dat het ook korter kon worden en dat was ook goed geweest. Ik ben er klaar voor om mijn leven zonder revalidatie op te pakken. Dan kan ik de dagen veel makkelijker zelf inplannen. 

De psychische hulp blijf ik nog wel nodig hebben. Ik ben al weer ingepland bij de POH. Sporten gaat lekker, dus dat wil ik voortzetten. De intake voor de fysio sport is ook al geregeld. Verder wil ik het badmintonnen opbouwen en blijven zwemmen in een therapeutisch bad. En dan langzaam het huishouden weer zelf proberen te doen. Met daarnaast veel ruimte voor sociale activiteiten. Het wordt hoog tijd om zelf de weekboodschappen te gaan doen. 

Ook ontspannen is belangrijk om dat af te wisselen met activiteiten. Dat vind ik nog best lastig. Wat kun je als ontspannende dingen doen? Ik sport, wandel, lees boeken, tuinier, kijk wat Netflix en puzzel. Het meeste vraagt een zekere mate van inspanning. En de kunst van bankhangen en social media bijhouden en spelletjes doen op mijn telefoon is leuk, maar moet ik nodig verminderen. Iets ontspannends wat niet veel mentale energie kost, suggesties?

Bij de revalidatie had ik wel activiteitentherapie. Creabea bezig zijn voor ontspanning en omdat het in groepsverband is, is het meteen goed om de sociale vaardigheden te oefenen. De afgelopen weken heb ik gemozaïekt (grote schaal en onderzetter) en gekleid (blauwe schaaltje). Best leuk om te doen voor even onder begeleiding, maar verder niet zo mijn ding. Ik ben nooit zo creatief of handig geweest, handenarbeid op school was voor mij al een drama. Deze therapie is na vandaag klaar. 

Ik ben wel veel aan het puzzelen, legpuzzels van 1000 stukjes. En ik heb mijn oude hobby van 3D-puzzels weer opgepakt, net een Frans kasteel in elkaar gezet. Dan heb ik alleen nog de Taj Mahal (ruim 1000 stukjes en heel veel hetzelfde in wit) en New York (meer dan 3000 stukjes in 2 delen), dus voorlopig nog wel een uitdaging. Ik heb er nog 10-tallen meer, maar die heb ik allemaal al gemaakt en een deel daarvan staat op de logeerkamer. 

Het lijkt erop dat het nu eindelijk echt lente wordt, dus het is zonde om binnen bezig te zijn. Dan toch maar al wandelend de kilometers gaan opbouwen?