D-Day

De dag van de operatie was nu eindelijk aangebroken. We hebben zo naar dit moment geleefd vol spanning. De dag zelf moest ik me melden om 7 uur ochtends, om half 8 werd ik opgehaald zodat ik om 8 uur naar de OK kon.

Met me zenuwen ging het goed en ik was heel rustig en liet alles over me heen komen. De operatie heeft uiteindelijk zo 9 uur geduurd, voor mij niet zo erg maar voor de lieve mensen om me heen duurde dat heel lang.

In de uitslaapkamer kwam de Chirurg nog vertellen dat het goed was gegaan, alleen dat ze meer kankercellen tegen kwamen dan verwacht, dat ze nog een tumor op me stemband hebben gevonden die  ze niet hebben weggehaald omdat dat te riskant was. Ze willen nu gaan kijken of de jodiumkuur die tumor dood zodat ik niet nog geopereerd hoef te worden.

Uiteindelijk heb ik 5 dagen in het ziekenhuis gelegen waar ik goed werd verzorgd gelukkig. Nu ben ik 3 dagen alweer thuis en gaat het qua herstel gelukkig de goede kant op. Vandaag heb ik al 20 minuten gewandeld in totaal daar ben ik heel blij mee hopen dat het zo blijft gaan.

Qua emoties is het af en toe een rollercoaster zeker de eerste dagen waren een hoop huilbuien. Het moeilijkste wat ik tot nu toe vond is in de spiegel kijken en dan die grote snee in me hals te zien, maar nu ik een paar dagen verder ben kan ik het wel onder ogen komen.