IVA

Sneller dan verwacht heeft Theo te horen gekregen dat de aanvraag voor de vervroegde WIA, de IVA, is goedgekeurd. Hij is blij, maar het voelt ook heel dubbel. Definitief afscheid nemen van het werkzame leven terwijl hij daar gevoelsmatig eigenlijk nog niet aan toe was. Zijn lichaam en brein maken hem wel duidelijk dat het tijd is voor pensioen, leven op een lager pitje. 
Dat vasthouden aan het lagere pitje kost hem regelmatig de nodige moeite en zorgt dan voor extra vermoeidheid. Zo hebben  we gisteren met zijn broer, zus, zwager en schoonzus een bezoek gebracht aan museum Beeld en Geluid, met een rondleiding door het depot. Erg leuk en gezellig, maar met de autoritten naar en van Hilversum (in de file) toch nog een hele middag. Vandaag rustig aan doen dan maar. Ik ga naar mijn werk, de laatste vrijdag voor mijn afscheid, en Theo zal vanavond boodschappen doen en koken. Terwijl ik achter de computer zit zie ik hem in gedachten lekker op de bank zitten. Na een gezellig dagje met de collega’s vind ik Theo inderdaad rustig op de bank met een Sudoku op  zijn tablet. Ik voel dat hij niet helemaal lekker in zijn vel zit, maar hij springt op de fiets om het avondeten te kopen. Als ik later bij hem in de keuken ga kijken, zie ik dat hij tegen het aanrecht aanhangt bij het schoonmaken van de boontjes. Hij is doodop. Ik stuur hem terug naar de bank en ga zelf aan de slag. Tijdens het eten, waar Theo zich naartoe sleept, wordt duidelijk waarom hij zo moe is. Niks rustige dag vandaag. Een wandeling met de hond van 5 kwartier, nog een wandeling met de hond van een half uur, een dwalende demente man terug gebracht naar het verpleeghuis, gespeeld met de hond in de tuin, bladeren geveegd, vaatwasser uitgeruimd, telefoontjes gepleegd en nog een beetje de auto schoongemaakt. Geen wonder dat hij zo’n beetje omvalt. Wat er helemaal heeft ingehakt, is een webinar van Hematon die hij vanmiddag heeft gevolgd. Daardoor is hij nog eens met zijn neus op de feiten gedrukt dat PTCL-nos een rotziekte is. De lymfomen kunnen zich overal verstoppen (milt, hersenen, huid) zonder afwijkende bloedwaarden te geven. Dus als die goed zijn bij de volgende controle hoeft dat niet te zeggen dat er geen lymfomen nestelen in donkere hoeken. Het maakt hem onzeker: zijn de pijntjes die ik voel normaal of zijn de t-cellen weer actief aan het worden. Door er samen over te praten komt er weer wat rust in zijn hoofd en voelt hij zich in de loop van de avond toch wat beter. Maar morgen moet hij echt rustig aan doen, ik sleep hem aan zijn oren terug naar de bank.