Goedemorgen

We zijn gisteren naar de verpleegkundig specialist geweest. Ik dacht dat we naar de endocrinoloog moesten hahahaha, maar dat wordt volgende week woensdag. Dokter H.Mallo hadden we dinsdag en had toen al veel uitgelegd. Nu formulieren mee, alarmbrieven, medicijnen en spuit. Thuis dus meteen oefenen op een mandarijn. Hopelijk hebben we het nooit nodig. Overal hebben we extra medicijnen in gedaan. In de auto, toilettas, camper, rugtas hahahahah, je weet maar nooit. Sam is in ieder geval minder aan het gapen. Bloedwaardes waren dinsdag natuurlijk niet goed, maar thuis kijken we dit ook altijd na en houden dit bij. De leverwaardes vonden wij ook verhoogd, daar staat dan een  ^ of < >bij. Maar Sam is nog iets verkouden, kleine ontsteking in zijn pink gewricht en een tandvlees irritatie. Dit kan invloed hebben. Deze hebben we gisteren ook voorgelegd en de arts vond het nog steeds binnen de marges. Tumormarkers waren gezakt, was 0.53 en nu 0.34. Kan ook door de infectie komen. Volgende week wordt ook zijn schildklier besproken. Sam moet het nog een plek geven. Aan de andere kant: Er zijn ergere dingen, maar je mag er best bij stil staan.  Zelf kan ik er niet zo goed tegen, niks doen, geen plannen maken terwijl ik het wel voorstel. We willen na de scan nog een weekje weg, voor de uitslag, Sam zou dit regelen, maar hahahaha, er is nog geen actie. Vanmiddag ga ik met mijn dochter en kleindochter even naar Pantopica, even eruit. Ik merk dat ik mijzelf niet kan opladen op het moment en ik denk dat ik het wel nodig heb. Het weer zit ook nog steeds niet mee. Ik kruip nu maar weer achter Jan van Haasteren met een kopje thee. Klaar met klagen. Doeg. Maar dan......we waren in gesprek en ik moest even in zijn oksel voelen. Ook Sam schrok en we voelen een aardige verdikking terug komen. Ik zit direct in zak en as. We hebben het ziekenhuis gebeld en worden terug gebeld. We willen een eerdere scan en niet wachten tot 4 februari. Jemig, daar waar ik andere een hart onder de riem steek, zit ik zelf mijn ballon op te blazen. 4x ipi/nivo en nu een bult?? Sam zal toch niet de pechvogel zijn, zoals zijn hele leven? Zijn er nog andere oplossingen? hij heeft eerder 8 weken brafmek gehad, dus hopelijk is dat nog een optie? Eerst maar weer wachten op een belletje, maar wij zijn best ongerust. Ik blijf dus thuis, met mijn verdriet. En we zijn inmiddels terug gebeld. Na veel vragen toch wachten op scan van 4 februari. Ze heeft de bloedwaardes bekeken en ziet daarin, dat Sam zijn immuunsysteem toch aan het werk is. Ook met de bijnieren. Ook legt zij uit dat soms na de 4e kuur het lichaam pas gaat reageren en er groei kan zijn of zwelling. Mocht het echt zo erg worden, dan kunnen we weer aan de bel trekken. Er gaat wel informatie naar onze behandelend arts Dr. Seijkens.