De MRI

Dinsdag 26 februari – 18 dagen na 1e diagnose

Een MRI … Een kolossaal apparaat. Je moet absoluut geen last hebben van claustrofobie want anders lig je er niet echt prettig in. In mijn arm krijg ik een infuus met contrastvloeistof. Op mijn vraag of ik straks groen uitsla wordt wat lacherig gedaan; weet ik veel. Het is gewoon een neutrale vloeistof.

Ik ben blij dat ik het advies van Esther, de Mamacareverpleegkundige heb opgevolgd en een broek, sokken en een t-shirt heb meegenomen want echt warm is het er niet.

Op mijn buik met mijn borsten in 2 gaten in de zitting word ik de buis ingeschoven en dan begint de herrie. Getik, getok, gebrom, gehamer en soms voel ik de volledige ligbank schudden. Via de slang die op mijn rug ligt merk ik dat er vloeistof in mijn arm wordt gespoten; het voelt wat koud aan. Dan na 20 minuten gedreun wordt de koptelefoon afgedaan en mag ik mij aankleden …

Je wordt er flink duf van en in de centrale hal neem ik even de tijd om tot mijzelf te komen. Nu mag ik weer afwachten.