Pensioen

Vandaag is mijn tweede prepensioen-dag, en ik moet zeggen dat het goed bevalt.😉
Ik was natuurlijk al een tijdje thuis, maar nu is het gevoelsmatig toch anders. Wat mij eigenlijk zo'n goed gevoel geeft, is dat ik het gehaald heb. Ik heb in de werktijd voor mijn pensioen hier nooit in gelooft, en nu ben ik dan toch een pensioneerde oude lul waar de jongeren lekker op kunnen kankeren. Het schijnt dat wij hun toekomst verpest hebben. Hoe en waarom? Geen idee. En dat we nodig waren voor hun ontstaan wordt maar even vergeten.
Maar hoe dan ook, ik ben de laatste die me daar druk om zal maken, dus geniet nu van mijn oude dag. Met of zonder kanker.

Ik ben net gebeld door de anesthesioloog om te bespreken wat er op het gebied van pijnbestrijding, knok out slaan en controle van de vitale functies, mij te wachten staat. Voor de operatie krijg ik eerst een ruggenprik voor het inbrengen van de dope, en in de operatiekamer zelf krijg ik de narcose. Na de operatie word ik nog zo'n zesenhalf uur onder zeil gehouden, om daarna weer terug te komen in de wereld van nu. Dan minimaal een dagje intensieve zorg, en als ze denken dat het tijd wordt om op eigen benen te gaan staan, mag/moet ik terug naar de zaal.
Ik moet mijn telefoon meebrengen naar de operatiekamer, zodat de anesthesioloog via dat toestel ook mijn bloedsuikers in de gaten kan houden. Ik heb hem ook nog gevraagd wanneer ik geopereerd zou worden, maar hij had ook geen idee. Ik weet nu dus weer meer wat er mij staat te wachten, alleen nog steeds niet wanneer. !@#@$%&. Ik hoop nog wat van de opname te horen, en anders morgen maar eens bellen.

Geniet van de dag allemaal.