Hoe gaat het verder

Inmiddels is het nu dan precies 7 jaar geleden dat ik in afwachting was van mijn eerste operatie, welke plaats vond op 7 januari 2009 in het MCA te Alkmaar.

Ik ben zeer dankbaar dat ik mocht genezen.

Als ik terug kijk zie ik een zwaar pad dat ik moest gaan. Maar ik kreeg, zoals mijn behandelend oncologisch kaakchirurg het mij had uitgelegd, mijn 5 knikkers in de andere zak met mijn 95 knikkers om er zo weer samen 100 van te maken. Hier moest ik, inderdaad zoals de arts mij had verteld, wel wat voor doen. Mijn kracht vond ik in mijzelf door in de eerste plaats 'gewoon' door te leven, mijn dagelijkse dingen, zoals werk en sport, door te laten gaan en door het uitoefenen van Reiki. Toch kon ik hiermee niet voorkomen dat ik, na het doorstaan van de laatste operatie, in een burnout terecht kwam. Toen ik mijzelf realiseerde dat de missie volbracht was en ik toe mocht geven aan rust kwam de burnout.

Na negen maanden thuis met verlof te hebben gezeten ben ik weer gereintegreerd in mijn huidige baan. Met een uurtje uitbreiding per dag, heb ik mijn baan uiteindelijk weer volledig kunnen hervatten. 

De mondkanker was een lange weg, het bracht mij wel een totaal nieuwe weg in een totaal ander leven. Het was de aanzet tot zelfverandering en het veranderen van mijn toenmalig leven. Niet meer toe te staan ongelukkig te zijn. Ik heb maar 1 leven te leven en ik heb besloten zelf te leven in plaats van ongelukkig te overleven. Ook dit bracht, naast het overwinnen van mijn ziekte, de nodige stress en zorgen mee. Net als met het doorstaan van deze lange weg waarin mijn behandelend arts zei: 'Het kan goed komen maar je moet er wel wat voor doen ....' Nam ik ook mijn prive situatie er allemaal bij om mee aan de slag te gaan, omdat ik geen tijd onbenut wilde laten om niet meer te kunnen doen wat ik zo graag wilde gaan doen. Bovendien was mijn leven toch al een puinhoop en een groot en donker, onzekere toestand. Het oplossen van mijn privé situatie kon er dan ook nog wel bij. Ik ben in die tijd gescheiden, verhuisd, heb mijn oude omgeving achter mij te laten en ben van werkplek veranderd, 'vrienden' welke ik ontgroeid was achter mij gelaten en heb een nieuw leven opgebouwd. Ik besloot mij in te gaan zetten in de Reiki en Wellnesscoaching, geniet van mijn kinderen, welke er onvoorwaardelijk voor mij waren en zijn, mijn kleinkinderen en geniet van iedere dag dat ik mag leven!

Mijn dank gaat uit naar het hoofdhals team van het MCA te Alkmaar, en het Plastisch chirurgisch team van de VU en mijn behandelend oncologisch kaakchirurg, een van de levende engeltjes welke op de donkerste dagen van mijn leven toch het zonnetje kon laten schijnen door aan mij een rotsvast vertrouwen over te dragen dat het allemaal, zoals alles in het leven, tij-de-lijk zou zijn en zich, met zijn team, heeft ingezet mijn gezondheid terug te kunnen laten krijgen en bovenal naar mijn gezin waarvan ik zielsveel houd. 

Mooie dingen gaan immers voorbij, maar de niet mooie dingen uiteindelijk ook.

Je komt er niet overheen, je komt er doorheen.

Je komt er niet beter uit, je komt er anders uit.

Blijf vertrouwen, wees dankbaar en pluk de dag!.