Hoop

Hoop doet leven, en puinhoop dan? Wanhoop niet wat is dat dan? zojuist op een blog gereageerd van Sandra iemand die 11 jaar geleden de impact van kanker heeft ondervonden en nu nog steeds kampt met de gevolgen daarvan op haar werk, leven en sociale gebeuren ze is zo schrijft zij zelf chagrijnig en snel vermoeid naast andere fysieke uitdagingen een leven na kanker is niet altijd hoezee. Man wat zie jij er goed uit is wat ik hoor, ik weet het kanker kleedt mij goed vooral bij mijn taille is het net of ik slanker lijk, sinds ik kanker heb staat mijn bril beter bij mij haar en kleurt hij goed bij mijn ogen. Tussen mijn lurven en mijn ziel zit het niet zo lekker maar geen hond die dat ziet. Ik doe dan ook mijn stinkende best om goed te zijn op dagen dat ik er uit ga, en als dat niet lukt ben ik gewoon wat vrolijker, schijn bedriegt nog steeds. Niet dat ik de hele dag niet eens een dagdeel over mijn gevalletje wil lullen, ik heb het en moet er me dealen. 41 blog verhalen vertel ik hoe het gaat wat me bezig houdt geouwehoer van de bovenste plank natuurlijk, maar het klinkt zo cru o jij hebt kanker? ik hoop dat je prettig dood gaat. Zelf ik vind dat niet fijn klinken om de 1 of andere reden, de positiviteit die om ons heen word gegenereerd is dat mensen je de ziekte niet hebben toegewenst of beter hadden gehoopt dat het jou niet betrof, aan de andere kant als jij een miljoen wint hadden ze gehoopt dat zij dat waren.
Hoop is verwachten dat het beter wordt hoe dichter je bij de finish komt.
Puinhoop is een parcours tussen ineenstortende flatgebouwen met op de finish een hoop stront.
Wanhoop is je zondagse pak aanhebben en weten dat diarree hebt en opeens moet niezen.