Droom

Op mijn spiegel van paracetamol en tramadol droom ik steeds hetzelfde, ik stap in mijn auto stel mijn tomtom in, naar de eeuwige jachtvelden, een aanrader volgens velen, en ga op pad. Richting, we maken u beter of proberen het, langs chemokuur, als alternatief kunt u kiezen we proberen het nog een keer, maar dat is omrijden en geheel op eigen risico, er zitten wat hobbels in die weg. Bij timmerfabriek de 6 planken ga je de tunnel in. Aan het einde van die tunnel schijnt een helder licht, zo lijkt het, aangekomen zie ik een veelkleurig zwaailicht waaronder staat route afgesloten. De keus is links of rechts af, links is zo word aangegeven weide tuin op je buik, en rechts recycling de grote oven. Op dat moment schrik ik wakker sta op en zet een bakkie koffie om 04.30 uur in de nacht,dromen verklaren is niets voor mij, geneuzel van de bovenste plank, maar waarom komt die droom steeds terug? Ik heb geen afscheid genomen bedenk ik, het is geen tunnel maar een pijp, Het leven zit vol met grappen, je moet er alleen de humor van in zien en er naar gaan leven. Ik heb weinig doelen echt nagestreefd en derhalve niet veel bereikt, mijn zoon een gelukkige jeugd gegeven is wat ik heb gewild, mijn vrouw gelukkig willen hebben ( is niet altijd gelukt ) iets betekenen voor familie, vrienden, en collega's, ook zoiets, ik zal best weleens iets hebben betekent, een zandkorrel op het strand maakt geen verschil. zo denkt de depressieveiling, maar door mensen te laten lachen, al was het om me stomme streken, is het toch de moeite waard geweest.

uit een vorig blog van me