Bekisten

Hoi Ron hoe is het nou, goh man je ziet er goed uit dat is wat ik hoor als ik op mijn werk een bezoekje breng, het feit dat sommige mensen je missen of nog herkennen na 7 maanden ziek zijn is leuk, maar o zo dubbel voor me de grappen moppen het gezeur van alle dag maakt dat je het gevoel hebt volop in het leven te staan. Het merendeel van de dag / week lig ik in mijn mandje of op de bank te vermoeid om mijn lijf opdracht te geven een boodschap te doen samen met moeder, het wollige in mijn hoofd en de vermoeidheid horen erbij maar maken wel duidelijk dat je sociaal al bijna afgedaan bent, na een gesprek van 1 a 2 uur stuiter ik in elkaar. Vrijdag een afscheidsborrel van een collega en daarna even een Italiaan op de hoek terug lopen naar de auto en dan 3 dagen van de wereld. Nee dat sociale leven laat ik eerdaags alvast bekisten .