path
this path is not ours
for we did not choose this
a derailment of our lives
a path dictated to us
by doctors and nurses
and tests
and results
control, an illusion
we try to exercise
the only thing we control
when it comes down to it
is acceptance
and submission
of the insanity
the absurdity
of this path
so be warned those fools
who dare to hope
nothing is more painful
then remembering a future
that cannot be
since this path does not belong to me
be warned those fools
with their upbeat positivity
that try to
negate my misery
since this path does not belong to me
for this path that is not mine
nor will it ever be
6 reacties
Alex, jouw woorden snijden me door de ziel. Zo goed, zo raak, zo pijnlijk. Dank voor dit rauwe gedicht. Ik ga het nog vaak teruglezen.
Ook dank voor het lied van Don McLean.
Hanneke
Ja, dat lied heb ik erbij gedaan omdat het haaks op mn poezie staat.
Hij zingt bijvoorbeeld: "there is no need for turning back, cause all roads lead to were we stand, and i believe we walk them all, no matter what we may have planned"
En ergens voel ik dat dat ook zo is, maar aan de andere kant, in hoevere kan ik dit pad de mijne noemen als ik niet zelf in controle ben? En hoe kan ik eigendom nemen voor zo iets absurds? En hoe kan ik dit blijven bevechten als ik dit zou accepteren?
Anyways, je snapt hem vast wel weer...
Moeizaam
Dit lied van Don McLean kende ik nog niet. Prachtige melodie en tekst. Voelt als het lijflied voor kanker.nl :)
is het ook wel denk ik :)
Iedereen associeert Don McLean altijd met American Pie, maar hij heeft zo veel meer nummers die vele malen beter zijn!
Tjeetje wat zeggen woorden veel en het enige wat je hoeft te doen is luisteren.
Veel sterkte
Zeer doet het! Héél zeer!
Veel au, veel bittere waarheid....
xxx Hebe