Een dagje achter de rug

Eindelijk mocht ik me vandaag melden bij de orthopeed. Ook al vermoedde ik dat het nog steeds om overbelaste spieren gaat en er verder niets met de rug speelt, was ik toch flink gespannen. Mijn medische dossier van de laatste 5 jaar heeft inmiddels toch wat teveel apartigheden en onverwachte dingen om zomaar te vertrouwen dat het wel goed zit. Daarnaast loop ik al anderhalf jaar met die klachten. 

Eerst weer nieuwe rontgenfoto's gemaakt. Dan is er een mooi vergelijk met vorig jaar. 

Dan nog ruim een uur wachten op de afspraak met de arts. Helaas kwam het verslag nog niet in mijn dossier naar voren, dus kon ik me niet inlezen. Gelukkig had de arts dat wel gedaan. Die had mijn dossier gelezen (voor wat er in Isala bekend is) en de foto's goed bekeken. 

Conclusie: ongewijzigd beeld t.o.v. vorig jaar en dus geen bijzonderheden. 

We hebben een goed gesprek gehad. De klachten in mijn onderrug komen toch echt voort uit overbelaste spieren. De pijn kan geen kwaad, ook al snapt hij heel goed hoe vervelend pijn is. De klachten in de bovenrug komen voort uit een vergroeiing van de borstwervels. Dat gebeurt soms, veel mensen hebben dit zonder het te weten of klachten te ervaren. Hij kon het probleem op scans van een paar jaar geleden terug zien, dus het komt niet door de hipec o.i.d. Daarnaast zijn er vormen van slijtage te zien, wat heel normaal is. 

Dus niets verontrustends. Om echt alles uit te sluiten krijg ik nog een botscan. Dit is geen dexascan voor de botdichtheid maar eentje met een infuus om afwijkingen zoals extreme botgroei of uitzaaiingen op te sporen (lijkt op een PET scan). Prima, alles voor de zekerheid. 

Verder heb ik oefeningen mee gekregen om de rug soepel te houden. En doorgaan met fysio, eventueel nog een afspraak met een andere fysio (uit dezelfde praktijk) omdat die in het rugnetwerk hier in de omgeving zit net als mijn arts. 

En als laatste had hij het dringende advies om af te vallen. Dat dat niet zo makkelijk is als het klinkt, begreep hij heel goed. Daarom samen met de huisarts op zoek naar een diëtist die bij mij past (met oncologische ervaring dus). Dat wordt nog wat, want ik heb het zelf dit jaar echt geprobeerd. Verder dan een paar kilo ben ik niet gekomen. Ik ben al blij dat ik het nu stabiel heb. Mijn lichaam is door alle behandelingen verandert en laten we de overgang niet vergeten. Daarnaast is mijn beweegpatroon natuurlijk beduidend minder dan 5 jaar geleden. En met de nodige kilo's minder zouden mijn rugklachten ook spontaan weer kunnen verdwijnen. 

Dus weer een nieuwe uitdaging erbij. Het zal niet makkelijk worden, maar het gaat me wel lukken.