Wat is en blijft....
Ik weet t niet hoor. Wat nou ex- kankerpatient? Ik ondervind dagelijks de gevolgen van mijn behandeling. In mijn lijf én in mijn hoofd.
Wat nu is blijft. Zo simpel is het. Ben ik dan ex-patient?
Voor het ziekenhuis wel. Voor mensen om me heen wel, die vinden nl allang dat ik er klaar mee moet zijn. Voor de (bonus-) kinderen al erg lang, die hebben mij nooit als patient gezien en de meesten nooit ergens naar gevraagd. Voor de hele wereld is 't klaar. Maar mag ik even de tijd nemen om te voelen en doorworstelen dat ik n dodelijke ziekte heb gehad? Mag ik gvd even de tijd nemen om te leren leven met intense moeheid, pijn in borst en arm en enorme angst en verdriet? Om te leren voelen wat ik nog kan en wat niet? Mag ik evenjes mezelf terug zoeken in al die gevolgen van die kloteziekte? Mag ik even de ruimte van iedereen die niet weet wat ik voel of ervaar? Mag ik even de ruimte nemen tussen de hele wereld die niets meer vraagt of ziet en alles allang vergeten is?
Mag ik?
3 reacties
Ja je mag. Ik denk ook niet wanneer je genezen bent het kankerspookje verdwijnt. Je klachten of bijwerkingen verdwenen zijn.
Ook wij ervaren dat wanneer het redelijk goed gaat of als je stabiel bent men verder gaat met hun dagelijks leven. Maar kunnen we het ze kwalijk nemen? Verplaatsen kunnen ze wel althans de meesten maar wanneer je het niet zelf hebt meegemaakt of palitatief bent is het toch moeilijker. En zeker wanneer jezelf zegt, het gaat goed. Dat is mijn valkuil namelijk.
Ik vind het heel erg dat de (bonus-)kinderen je niet als patiënt hebben gezien en erkend. Wat heftig voor je. Maar neem je tijd en geef het thuis ook aan hoe je je voelt. Mag hopen dat je partner wel naast je staat.
Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je de steun en het begrip krijgt wat je nodig hebt van je naasten en je omgeving.
Liefs Alice ❤🍀
Dank voor je reactie.
God zij dank snapt mn partner t wel. Hij verloor zijn eerste vrouw aan kanker.......
Amen! Het is precies zoals je beschrijft!