And isn’t it ironic, don’t you think?
Rond mijn 15de kocht ik de cd van Alanis Morissette en deze cd heb ik helemaal grijs gedraaid. Vooral het nummer Ironic sprak mij erg aan en brulde ik dan ook luidkeels mee.
En nu vind ik mijn leven op dit moment ook vrij ironisch en zou het een prima couplet in het liedje kunnen zijn.
“Well, life has a funny way of sneaking up on you.
When you think everything's okay and everything's going right.”
Mijn vader is helaas op 41 jarige leeftijd verongelukt, ik was toen 7 en dit had een grote impact op mij. Ik ben toen gaan geloven dat iedereen waarvan ik hield niet ouder werd dan 41 jaar. Gelukkig bleek deze gedachte niet waar te zijn, maar ik was er nog wel heilig van overtuigd dat ik niet ouder zou worden dan 41 jaar.
Naarmate ik ouder werd en richting de 40 ging, kreeg ik steeds meer last van deze beperkte gedachte en besloot ik naar de psycholoog te gaan. Door de gesprekken met de psycholoog besefte ik dat de kans veel groter is om wel ouder dan 41 te worden dan niet en ik zag weer een toekomst voor mij!
Dit jaar ben ik 40 geworden en het leven lachte mij toe. Eindelijk kreeg ik mijn droombaan en zo stond ik in augustus als docent Nederlands voor mijn eigen klassen! Ik was mij aan het verdiepen in sparen en beleggen, want als mijn man over een jaar of 15 met pensioen zou gaan, dan zou er geld zijn zodat we elke schoolvakantie op reis/vakantie zouden kunnen. Ook had ik een beleggingsrekening voor onze dochter geopend zodat er over 10 jaar een leuk spaarpotje zou zijn voor als ze wil studeren of wil reizen ofzo.
En nu… nu ben ik ongeneeslijk ziek. “And isn’t it ironic, don’t you think?”
Ook was ik doodsbang voor naalden en was dit in eerste instantie mijn reden om geen vaccinatie tegen C te nemen. Eigenlijk vond ik dit te belachelijk voor woorden dus heb EMDR bij de psycholoog gevolgd en dit hielp. Tijdens het vaccineren flipte ik niet en ik had mij zelfs aangemeld als bloeddonor!
En nu… nu mag ik geen bloeddonor meer zijn en heb ik in korte tijd nog nooit zoveel naalden in mij gehad. “And isn’t it ironic, don’t you think?”
Ps. Natuurlijk ga ik er alles aan doen om die 41 wel te gaan halen! En dan ga ik een feest geven, zodat ik samen met mijn gezin, familie en vrienden kan proosten op het leven en de liefde! Carpe Diem 🍀
4 reacties
Mooi geschreven, maar ook heftig en weird. Ik hoop zo dat je ongelijk hebt met die leeftijd! Ik gun je echt zoveel meer jaren. Toch grappig dat er mensen zijn met zo'n concrete leeftijd in het hoofd, want er zijn er ook genoeg die geen idee hebben als je ernaar vraagt. Zelf heb ik altijd gedacht en geroepen -zonder dat ik weet waar dat vandaan komt- dat ik 94 word. Daarvan denk ik juist momenteel: dan mag er toch echt niet veel meer mis gaan na die BMHK.
Iedereen op school, op het werk, familie, vrienden had het altijd over ongewenste rimpels en grijs worden. Na ja, bijna iedereen dan en de media deed en doet daar ijverig aan mee.
Ik wilde altijd al graag een rimpelig oud grijs vrouwtje worden!
Ik vind oude, 'getekende' mensen mooi en zou (en zal) nooit iets doen om dat proces 'negatief' te beïnvloeden.
Ik blèr overigens nog steeds dat ik dat word, tegen alle prognoses in.
Ik wens jou van harte dat je een gerimpeld grijs oud vrouwtje wordt!
Lieve groetjes Hebe
Éénenveertig is ook altijd mijn gedachte geweest. Maar dat jaar is geruisloos verlopen. Inmiddels ruim over mijn houdbaarheid heen. De leraar lagere school vond dat ik een belabberd handschrift had en waardeerde dat meestal op een 6- of een 5½. En toen ik eens tijdens een dictee mijn uiterste minutieuze opperste best deed om netjes te schrijven, kreeg ik een 5. Toen was het klaar. Bekijk het maar, ik pas mij niet meer aan. Ik hou het er nu maar op dat mijn schrift zo belabberd is, dat ik de 41 verkeerd in mijn gedachten heb gezien en dat het 71 moest zijn. Als ik dat fluitend haal, dan zal het vast 91 zijn geweest. En nu ik de tekst hierboven lees, moet ik zeggen dat die 9 meer op die 4 lijkt...
Mijn grootvader en overgrootvader zijn beiden gestorven op 55 jarige leeftijd .
Mijn vader was er dus heilig van overtuigd dat hij op z'n 55ste zou sterven , niet later , maar ook niet eerder .
En ik herinner mij nog heel goed , als kind , dat hij dat overal uitbazuinde , met grote woorden over zijn "onsterfelijkheid ".
Maar hou dichter hij bij de 55 kwam , hoe stiller hij werd
.
En z'n 55ste verjaardag heeft hij toen echt wel in mineur gevierd , en met geen woord werd er nog gerept over zijn toekomst.
Maar , tegen zijn verwachting in , is hij dat jaar goed doorgekomen en uiteindelijk is hij dan toch nog 92 geworden.
Om maar te zeggen .....
Veel sterkte nog en hou er de moed in
gr , Willy