Hoe het óók kan, mijn succes, mijn verhaal

24-12-2019

 

Eindelijk zit de laatste chemo er op. Deze was zwaarder en langer dan we hadden verwacht. Gelukkig konden we -net wel- samen thuis kerst vieren. Spullen waren gepakt, Saskia, mijn moeder, vader en broer waren er ook – eindelijk naar huis, eindelijk voorbij. Geen chemo meer, geen nare bijwerkingen meer, niet meer geïsoleerd zitten, eindelijk van de kamer af en het mooiste: geen komende opnames meer. Er waren nog wel een paar dingen waar ik rekening mee moest houden, want mijn bloedwaarden waren nog niet goed, eigenlijk mocht ik alleen naar huis onder voorwaarden: drukke plekken vermijden, afstand houden van andere mensen, geen rauw vlees/vis eten, alles goed doorbakken, geen bloemen in huis, etc. Alles waarvan ik ook maar ziek kon worden moesten we vermijden.

 

De spullen zijn gepakt en Saskia en ik staan bij de lift. De afdeling waar ik lag, was 6 hoog met de lift dus dachten wel. Na vijf minuten, was de lift er nog niet. ‘Kom’, zeg ik tegen Sas. ‘We pakken de trap, ik voel me goed’! We gaan met de trap, beneden bij de uitgang staan mijn vader, moeder en broer te wachten, ze hadden ondertussen de auto gehaald.

 

25-12-2019 Eerste kerstdag

 

Voor het eerst weer thuis wakker worden. Wat is dat genieten. Wakker worden en gelijk mijn vrouw zien, samen nog even in bed kletsen. De honden die dolblij zijn. Naar beneden lopen en gelijk naar je ‘eigen’ wc gaan. Ondertussen zet mijn vrouw weer mijn eigen koffie. Eigenlijk zoals het elke dag voor de leukemie ging, wat kun je dan intens genieten van de ‘gewone’ dingen in het leven.

Naar beneden lopen, ging iets ingewikkelder. De spierpijn die ik had van de zes trapverdiepingen naar beneden vergeet ik nooit meer. Dan merk je echt wat voor een impact de leukemie met daarbij de isolatie heeft gehad. Hierdoor kreeg ik ook het besef, dat ik er nog lang niet was. Deze kerst, houden we het rustig. In de avond, komen mijn broer en mijn ouders gezellig eten, maar daar blijft het ook bij.

 

27-12-2019 dag na kerst

 

Vanwege de ongelofelijke spierpijn die ik had, en wat verdere ongemakken besloot ik gelijk de fysio te bellen voor een afspraak. In oktober 2019, had ik ook al fysio gehad om aan te sterken voor de laatste chemo. Dit was me zo goed bevallen, dat ik dezelfde fysiotherapeute wilde. In de ochtend belde ik direct. Gelukkig kon ik 2-1-2020 al terecht – goed begin van het nieuwe jaar, dacht ik zo. Het was ook echt nodig, een wijkagent had nog een betere conditie dan ik. Zo kon ik bijvoorbeeld niet douchen, afdrogen en aankleden achter elkaar. Dit moest in etappes, met tussendoor een paar minuutjes rust. Als ik dan klaar was, moest ik weer bijkomen. De dagelijkse dingen kon ik niet meer. De vaat afdrogen (de vaatwasser was kapot) moest ik in twee keer, ook hiervoor moest ik tussendoor rust nemen. Het was een hel, dit hoort niet bij mijn karakter en bij mijn leeftijd, maar ik had geen keuze. Ja ik had een keuze: ik ging fitter en sterker worden dan ooit.

 

2-2-2020 eerste keer fysio

 

Daar ging ik, voor de eerste keer naar fysio, na de allerlaatste chemo. Ik was zenuwachtig, ik was benieuwd hoe het zou gaan. Ik weet het nog precies. Twee keer drie minuten op de hometrainer, zonder weerstand en drie keer vijf squats met verhoging op de stoel. Ik was kapot! Niet alleen na de fysio, maar de hele dag. De volgende dag, spierpijn als een malle! Maar, ik was blij. De eerste stappen van een hele lange weg, waren gezet.

 

23-7-2021 anderhalf jaar verder

 

Na anderhalf jaar keihard werken, ben ik fitter dan de afgelopen 15 jaar. Anderhalf jaar keihard gewerkt aan waar ik nu sta! 

Fietsen? Als een malle, op een mountainbike/racefiets. Conditie als een paard.


Squatten? Nu met  50 kilo in mijn nek, of gewoon 3 x 50 als ik er zin in heb.

Bankdrukken? Gewoon 45 kilo. Lunges? Easy, met 2x 16 kilo in de handen.

Hometrainer zonder weerstand? Nu is het gemiddeld 145 watt.

 

Eerlijk is eerlijk, ik ben er nog niet. Maar ik ben wel echt megatrots op waar ik nu sta. Ik heb er keihard voor gewerkt. Ik weet waar ik vandaan kom. Morgen heb ik voor de allerlaatste keer ‘oncologische fysio’. En sluit ik een hoofdstuk en een behandeling af, maar mijn verhaal is nog niet klaar…

 

1 reactie

Lieverd, ik laat mijn tranen effe lekker rollen! En ik heb een huizenhoog kippenvel! 

Ik weet wel waarom, dus ik schrijf niet dat ik geen idee heb waarom jij zó diep bij me binnenkomt. Je komt ongelofelijk diep bij me binnen! 

EN JA!
BEN JIJ MAAR MOOI ONGELOFELIJK TROTS OP JOU!

Ik moest van iemand met grote letters BIKKEL op de muur schrijven. Zo het geschiedde. 

BIKKEL! 

JIJ ook een hele grote BIKKEL!

Een hele lieve warme dikke knuffel van mij xxxx Hebe

Laatst bewerkt: 24/07/2021 - 17:34