En weer door! 2
"De scan ziet er weer goed uit!" zei de longarts. "Hoe voel je je?" Ik vertelde dat ik voor en rond de Kerst donders verkouden was geweest en daarvan nu nog wat hoestte. Dat was te zien, knikte hij, op de ct-longen. Verdichte infectueuze gebieden, die gelukkig niet op kanker leken. Ik mompelde dat de koorts echt niet zo hoog was en ik het met paracetamol best gered had. Hij fronste. Ik zei dat ik behalve wat kanker nooit iets mankeer. Hij lachte hard. Uitgezaaide longkanker, maar verder niks, mooi hoor!
Over drie maanden weer een scan en tegen die tijd heb ik 52 behandelingen met immunotherapie gehad en ben ik klaar. Twee jaar lang, om de week infuus. Mijn immuunsysteem staat aan en zolang de kanker niet veranderd en/of actief wordt, zal dat zo blijven. Volgens mijn longarts, in wie ik mateloos vertrouwen heb. Hij beaamde wel dat ik er niet meer zou zijn geweest zonder immunotherapie. Dat wist ik wel, maar toch is het anders als hij dat hardop zegt. En hij zei dat van alle mensen waar immunotherapie goed aanslaat (20%), de helft na vijf jaar nog leeft (dat is al meer dan de 2% van de longkankerpatiënten die dat vroeger redde). Ik moet daar dan maar bij horen, vind ik. Want ik ben op de helft van die vijf jaar en godsamme, wat gaat de tijd snel.
Ik ben nooit heel nerveus in de tijd voorafgaand aan de scan en met mijn stervende kat was ik er dit keer helemaal niet mee bezig. Ik heb intussen al haar spullen opgeruimd, de vloer geboend waar de kattenbak stond. Ik hoef niet meer na te denken over het sluiten van deuren. Ik kan de was boven ophangen voordat ik naar beneden ga, er staat geen kat op me te wachten achter de deur onderaan de trap. Maandag ging ik voor de ct-scan van hals en longen. De hals vanwege die klierende lymfeklier, waar een uitzaaiing zat. Ik moest mijn oorbellen uit doen, dat was ik vergeten, zes stuks zijn het en zo eenvoudig is het uitdoen niet. Woensdag al de uitslag. Lief en ik fietsten van het ziekenhuis naar huis en dronken koffie bij de eettafel, blij met de stabiele uitslag. Geen kat aan mijn zij. 's Avonds gingen we naar de bingo van Dasje- en ik hou helemaal niet van bingo. Ze haalde een bak geld binnen voor ons Alpe d'Huzes team van Kanker.nl.
En daarna sloeg het leven gewoon weer toe. Ging Lief naar zijn werk, zijn kinderen naar school en stage, de mijne in mijn vorige woonplaats naar hun werk. De manege en het sporten had ik gemist door de scan en de uitslag. Donderdag boetseerde ik een kat.
15 reacties
Godallemachtig, ik lijd echt aan heftige vergietachtigheid (dat woord heb ik afgelopen week hier geleerd uit iemands blog en dat onthoud ik wél). Maar volgens mij wist ik al dat de uitslag goed was. Toch? Pfff.
Wat is er veel veranderd. Van 'ten dode opgeschreven' naar chemo naar chemo en immuno en bij mij meteen immuno. Die vijf jaar vind ik ook heel eng klinken, maar ene Frieda zegt altijd: we blijven bikkelen tot de wetenschap ons inhaalt! Wie weet wat er nog voor jou op de plank ligt of nu nog in de pijplijn zit als je het later ooit nodig hebt.
Ach, dat lege huis zonder kat ... ik ken het niet uit ervaring maar koorvriendin L beleeft het precies zo. Al die kattenvrouwtjes zijn hetzelfde :)
Liefs, Marian
Fijn Frie dat het zo goed gaat! Ik zeg dat ook steeds ik ben nooit ziek, het is dat er iets zit. Mijn weerstand is sinds de chemo weer flink gedaald, iedereen is verkouden, ik niet. Mijn dochter loopt al te hoesten sinds kerst. Ik moet met 39,1° koorts naar het ziekenhuis en er word niks gevonden, moet wel met 2 antibiotica kuren naar huis, wat ik altijd raar vind want als ik dan toch een virusje zou hebben helpt antibiotica niet, maar ik slik ze braaf hoor. Gisteren familiedag in de Efteling, het was gezellig en het ging prima, vandaag rustig aan en maandag weer werken, gewoon weer door! Liefs 😘
Top! Superblij voor je met deze uitslag!
Geluk en hoop of een hoop geluk,
als de immunotherapie kan je bijna niet meer stuk.
Na al je hebt doorstaan,
krijg je de kans om door te gaan.
Sterkte
Ja hè, bizar blijft dat... "U bent jong, gezond en sterk, en ja, ook ongeneselijk ziek." Dat zeiden ze mij ook 10 jaar geleden. Kerngezond. Nog steeds. Behalve de 'bijbehorende' haperingen mankeer ik zelden tot nooit iets. Altijd zo geweest. Blèhh......
Life go's on.... thats it. And we must go on; at least, thats the choise we have and we take it.
Een nu 'letterlijk' leeg huis lijkt me best naar. Bijbehorende gewoontes kun je loslaten. Heel raar, maar jij topmens 'doolt' door je huis en doet je ding. Ook jij kunt dat. Heb je al vaker gedaan... Kracht Frie, dat heb je. En ons.... xxxxxxx
Lieve Frieda,
Gefeliciteerd met je goede uitslag, super! En ja, we gaan er vanuit dat jij bij de goede 50% behoort. Het klinkt wel weer wat dubbel allemaal. Aan de ene kant een hele fijne uitslag en het vooruitzicht dat je over 3 maanden klaar bent met immunotherapie, aan de andere kant nog het verdriet over je kat en een leeg huis. Net het echte leven, met ups en downs, mooie en lelijke dingen.
Hopelijk, waarschijnlijk, weegt het positieve zwaarder dan het negatieve! 😘
Ik lees je blog met een brede lach, ik ben ook blij voor je dat de uitslagen goed en stabiel waren Xxx
liefs Cecylia
Goed nieuws Frie. Je zou ook haast denken dat 52 behandelingen je wel een goed resultaat verschuldigd zijn (!) maar helaas werkt het zo niet. Extra fijn dat het bij jou een goede scan opleverde.
Geniet van het lichtpunt (en het "gewone" leven)!
Joke
Hoi Frie,
Fijn zo'n goede uitslag. Binnenkort mag ik ook starten met immunotherapie. Ik teken ook voor 52x!.
hartelijke groet Lena
Wat gek, ik start woensdag met een serie van 3x pembrolizumab, dan ct-scan, bij groen licht weer serie van 3, allemaal om de drie weken. En dan vanaf kuur 7 om de zes weken maar liefst. Dat klinkt alsof ik dan mijn zes uurtjes per week werken weer grotendeels moet kunnen oppakken, denk ik hoopvol.
Maar ik kan echt nergens vinden hoe lang de hele serie dan gaat duren, in tijdsduur en aantal keren. Meteen op m'n vragenlijst zetten.
Lieve Frie,
Gelukkig begin je direct met het goede nieuws, net zoals een arts dat doet. Geen opgebouwde spanning tot de ontknoping. Dus daarna fijn verder lezen en genieten van jouw schrijftalent. "En daarna sloeg het leven gewoon weer toe." "Donderdag boetseerde ik een kat." Wat een juweeltjes van zinnen. Als ik je nog eens tegenkom, vraag ik om een handtekening.
Maar natuurlijk is die uitslag het allerbelangrijkste! Gefeliciteerd en nog veel van hetzelfde.
Hanneke
Maar dat was niet de eerste kat die Frie boetseerde! Een van de autimams is al eens getrakteerd op een gekleid portret van die van haar.
Het zegt helemaal niets, maar toch Frie heb ik zo'n goed gevoel bij jou. Dat gevoel krijg ik steeds weer hoe je schrijft en als ik je zie. Ik geniet nog na van de geweldige opkomst, gezelligheid en de grandioze opbrengst van de bingo. Zo super dat jij daar bij was. Jij hebt een veel belangrijkere reden om nog na te stuiteren. Zo van bewust zijn we allemaal dat gezondheid de grootste rijkdom is. Liefs Dasje 🌺🌺🌺💋
Lieve Frie, Oh het gemis van Dinges, de leegte.. bah! Maar naast dat verdriet ook weer super goed nieuws, wat top zeg dat je weer een goede uitslag had! Dat dat nog maar heel lang zo aan mag houden voor je. xx Kim
Lieve Frie,
Wat doe je het goed. Wat geweldig dat het lichaam er zo goed op reageert. Volgens mij pas jij niet in de hokjes en ga je hier heel oud mee worden.
Wat verdrietig dat je dinges hebt moeten laten gaan. Je verstand zegt waarschijnlijk het is goed. Maar je gevoel is meestal anders. Dat heeft tijd nodig. Sterkte
Liefs Alice ❤