Vreemde eend

In de bijt of 1 die van zich afbijt....

Ja dat ben ik al decennia.

De middelste in het gezin

Opstandig bijna van nature

Ja waar nee en vice versa

Jazeker ook op school

Nooit boeken lezen (het perfecte slaapmedicijn voor me) wel 5.5 en zesjes halen, dankzij mijn 4 jaar oudere broer die me zuchtend en steunend nog wat meerwaarde probeerde bij te brengen. Mijn ogen waren -14 en -16 dus dat boekenlezen dan moest ik mijn oogbol laten rusten op de bladzijde en met het boek heen en weer gaan om de zinnen te kunnen lezen.

Tijdens HBO welzijnswerk een studie van 4 jaren wist ik er 5 van te maken EN af te haken tijdens mn derde stagejaar. Mijn stagebegeleider Kees van der Meent vond dat die me toch nog een levensles mee moest geven toe ik tegen hem zei dat ik weg ben gelopen van mn stageplek en stop met HBO Welzijnswerk: “Martin waarom ben je zo hard voor jezelf?”.

Het werkzame leven was niet veel anders. Veel van 13 in een dozijn. Kwam er al snel achter dat dat gras aan de andere kant van de heuvel dezelfde verdorde uitstraling had. Dus dan maar snel omhoogklimmen. Door slimme vragen te stellen, vriendelijk te zijn, meer uren te maken dan in 1 dag maar bovenal door indrukken achter te laten. Te triggeren en ja ook te irriteren en te verrassen. Sjoemelen hoorde er natuurlijk ook bij. Maar ja dat doen de grootste CEO's ook....

Nam nooit dingen voor vanzelfsprekend wilde het begrijpen en kon de ervaren kracht of professional me dat niet duiden dan zocht ik het zelf wel uit of confronteerde de ander daarmee waarmee ik nooit begrijp dat ze gingen zuchten schelden geïrriteerd werden etc etc

Eigenwijs?

Eigengereid?

Te groot of klein ego?

Ik wist het niet. Snapte überhaupt niet dat anderen dingen deden zonder dat ze dat konden duiden. Hoe leer je dan?

Ma waar komen de mensen vandaan, nou van etc etc etc

En waar komen die vandaan en die en die. Uiteindelijk bleef de vraag onbeantwoord anders dan met liefde. Dat is niet iets waar je je druk over hoeft te maken. Dat komt later wel als je groot bent. Toch keek ik iedere avond vanuit mn bed naar de maan door de gordijnen en vroeg me af waar die dan vandaan kwam en al die sterren.... Er werd niet gevraagd: "Waar denk jij dat die vandaan komt". Niet dat ik dat wist natuurlijk maar we hadden er dan samen naar kunnen gissen.

Groepsprocessen had ik een broertje dood aan. Ben geen schaap, geen kuddedier. Werken in een team vond ik heerlijk mits t team kritisch maar de neuzen 1 kant op hadden staan en bovenal met elkaar kon sparren en het allerbelangrijkste common sence maar ook nonsence met elkaar konden delen zonder een tik op de vingers te krijgen. Humor in alle kleuren elke wijze werden kwetsbaar gedeeld.

Eeuwige puber? Nou ik als puber en ma in de overgang dat was water en vuur. Zij vond en ik vond per definitie van niet. Ik had een "gave" namelijk het bloed onder de nagels van anderen weg te halen.

Met nee nooit genoegen. Verantwoording nemen en afleggen was mijn devies. Geen gebakken lucht of mistige praat.

Niet lullen maar poetsen maar dan moest ik wel t belang van poetsen zien anders maakte ik rechtsomkeert of wist het proces op subtiele wijze te saboteren dat iedereen vervolgens als kip zonder kop aan het rennen was en ik dat met groot plezier kon gadeslaan.

Dus Lagere school altijd ruzie met de autoriteit, juffen of meesters het maakte niet uit. MAVO HAVO. Vooral luisteren in de les want boeken las ik niet. Verspeelde tijd. Was puber dus vond ik in mijn wormvormig aanhangsel mijn grootste vriend. Wat een openbaring dat je ook het grootste plezier met jezelf kon hebben. Zonder enige vorm van existentiële vraag of wat dan ook. Domweg plezier. De ontdekkingsreis van mijn leven. Wel opsluiten in je kamer en vooral niet teveel lawaai maken, vooral niet opvallen want stel dat je gehoord werd pff hoe verberg je wormvormige aanhangsels in grote of grootse staat van ontwikkeling? Dus dan maar waar het kan dat bleek de beste insteek. Rest van het gezin was naar bed. Gaandeweg werd ineens de deur opengezwaaid mijn vader stond daar in zijn pyama. Ik rooie koppen zat daar verschrompeld op mijn bed met mn knieen over de rand en onderbroek aan de enkels, durfde hem niet aan te kijken. Martin zegt die. Vandaag ging het niet zo lekker tussen jou en je moeder. Wil je de volgende keer wat aardiger tegen haar zijn? En voor straks "Welterusten".

En ik? Ik ging door de grond van schaamte. Durfde de opvolgende uren niet meer mijn kamer uit te komen.

Straks meer er ploppen zo oneindig veel anekdotes op dat ik vooral af en toe moet rusten om bij te komen van mezelf:-)

Ps: voor de moderators: Yep er komt ook nog een kankergerelateerde (eind)conclusie

Voor nu ff moe. Stukje wandelen/waggelen HS van 147.

Kankermoe? Wat maakt het uit. Voor nu geef ik mijn portie aan Fikkie