Op en neer

26-11-2025 1900 uur:

Afgelopen dinsdag nog de blog "heen en weer" voelde me goed met de fentanylpleister.

En een dag later weer "terug".

Ondanks erg prettig bezoek van broertje met dochter en nichtje de hele dag door beroerd.

Wat doe je dan? Tenminste ik, dan kijk ik het aan want ja je wilt ook niet voor elke scheet het ziekenhuis bellen. 

Maar oke de tijd schreidt voorbij en de klachten van doorlopende steken en onbehaaglijk gevoel worden niet minder. Nog minder eten dan de dag ervoor. Geen trek in notabene een latte machiato en zelfs geen zin in de repen chocola die het bezoek heeft meegenomen.

Zo niet "mezelf" zei mezelf.

Dus toch maar weer de kliniek oncologie gebeld en gevraagd of de oxycodon, naast de pleisters, geslikt mogen worden.

Dat was geen probleem

27-11-2025 1200 uur

Als voorbereiding op t gesprek met de oncoloog morgen, bloed laten afnemen. 

Ben er relaxt onder. Ik verwacht er geen goeds van. De steken, de kleur van de ontlasting, heel af en toe t gevoel dat ik moet braken en een terloopse opmerking gisteren dat mijn huid wat geel zag, zeggen mij genoeg.

Alle waarden mbt lever en gal knallen omhoog. 

Had ik maar aandelen op mezelf ingekocht.

De lever tja dat weet ik al dat er metastasen in zitten. 7 november nog klein en zonder groei, maar de gal dat wordt het volgende obstakel.

Ben benieuwd of daar met medicatie of poliklinische ingreep nog wat aan valt te doen. Totaal geen zin chat gpt er naar te vragen denk dat ook dat een stukje "opgeven" is...

En zo niet....accepteren als een volgende stap in het proces van bewustwording/ meer en meer realiteitsbesef mbt eindigheid en hoe daar in te staan als mezelf.

Niet verrassend maar toch opmerkelijk dat als ik me beroerd voel dat de gedachte aan euthanasie rust geeft, bijna een gevoel van overgave.

Echter zodra ik me ineens goed en prettig voel de gedachte aan euthanasie me toch angst doet aanjagen. Rusteloos gevoel. Ik voel me goed, hoezo euthanasie...doe normaal!

Ben minder nuchter dan ik mezelf soms inschat. Tegelijkertijd glimlach ik liefdevol naar mezelf.

Dat is allemaal onderdeel van het proces van leren aanpassen, accepteren en loslaten.

I know zei hij tegen zichzelf, maar liever een ander dan ik😨😩🥶👻

Nu nog de tumormarker ca 19.9 afwachten😇. Hij zat erbij en hij keek ernaar

Halleluja